Afgelopen zondag was mevr. A jarig.
Omdat ikzelf elders nodig was had ik alvast een taart voor 16 personen besteld. De hulp van Mevr. A had de taart in stukken gesneden en was even terug naar haar huis gegaan. Bij terugkomst, een uurtje later, was de hele taart verdwenen en niemand heeft hem teruggevonden. Een van de zussen van Mevr. A. kwam op visite en had een beeldige rieten mand met hele leuke paaskuikentjes en vogeltjes en mooie groene hangplantjes erin als cadeau meegenomen. Ze zei “Ik zoek zelf wel even een hamer en spijker om hem op te hangen”.
Mevr. A. liep met het cadeau achter haar aan. Zus kwam terug en ging staan wachten op Mevr. A, die dus die mand meegenomen had. Daar was ze weer, met lege handen... Iedereen vragen waar de mand was. Zij “Mand, mand, ik weet van niks”.
De verzorgende mevrouw kwam op visite, rommelde wat in de keuken en bracht wat spullen naar de vuilnisbak. Ze kwam terug met de mand. “Kijk eens wat er in de vuilnisbak lag! ”Mevr. A. “Oh ja, nou weet ik het weer, een of andere idioot heeft wat zitten fröbelen met riet en een paar papieren vogeltjes en er toen zo’n lullig plantje ingehangen. Wat moet ik met die rotzooi!”
Zus kon er zelf ook om lachen.
Taart nooit meer teruggevonden.
Groet, Loek
