De Marseillaan snijdt op over alles, hij beweert onder andere dat Marseille de enige stad is waar men bouillabaisse kan eten, en de wereld schijnt het nog al eens te geloven ook, hoewel het in zekere zin larie is.
Men kan ook op een Nederlands fornuis een uitstekende bouillabaisse koken wanneer men de ware verse vis, olijfolie, knoflook en de combinatie van stoutmoedigheid en overleg bezit, die een bouillabaisse vergt.
Het is waar dat men zich in Nederland een aantal van de visjes met hard vlees niet verschaffen kan, die aan de oevers van de Middenlandse Zee welig tieren en die volgens de Marseillaan speciaal geboren worden voor zijn kookpot; maar men eet in Frankrijk zelfs wel bouillabaisse van zoutevis en harde eieren! En een Nederlandse bouillabaisse smaakt best.
Bouillabaisse maken vraagt een zekere kordaatheid en handigheid en gasten die niet bevreesd zijn voor een teentje knoflook. Alles wat snel aan de kook maken bevorderen kan, dient benut te worden: men geve dus bijvoorbeeld een paar seconden vol vuur eer de kokende visbouillon wordt toegevoegd etc. etc.
Een grote verscheidenheid van vis is een van de aantrekkelijkheden van de bouillabaisse, maar men kan de soep zo eenvoudig en rijk maken als men wil.
