Bij de Eko viel eergisteren te constateren dat het eten van onbespoten voedsel e.d. niet direct een goede uitwerking heeft op het verstand. Het was er druk en de 150 cm. afstand tussen de mensen blijkt daar moeilijk te handhaven. Er wordt naast elkaar gegraaid in bakken met groenvoer, gewogen op twee weegschaaltjes die aan elkaar vast zitten, en afgerekend aan een kassa waarvoor een stuk plastic is gehangen van een dermate beperkt formaat dat je er zonder moeite, linksom of rechtsom, de cassière toe kunt hoesten.
Je bent verplicht met pin te betalen, en achter het pinautomaatje is al geen plastic afscheiding meer. Terwijl je je boodschappen naast het automaatje bij elkaar probeert te grijpen, moet je tevens proberen een elleboog, van een klant die na jou afrekent, te ontwijken.
Kortom je raakt, hoe dan ook, geëmotioneerd als je constateert dat werkelijk op alle gebied bij de Eko over de gezondheid van de klanten is nagedacht.
Kom ik gisteren de Eko binnen, staat daar een man te lullen met de verkoper. Ik doe mijn boodschappen en passeer hun op royale afstand. “Dat vind ik nou mooi” zei de man en wees naar mij. “Van top tot teen in het zwart gekleed, prachtig, heeft het een reden?” Ik “Nou ik wilde eerst fel oranje aan doen, maar besloot toch tot zwart”. "Mijnheer is een Russische kunstschilder” zei de verkoper. Ik “Hoe is het mogelijk en van zo dichtbij en zeker ook nog familie van Malevich?” “Nee” zei de Rus “maar ik heb wel les gehad van diens zoon. Weet je hoeveel mensen daar op de academie zaten? 3.000! Weet je wat ermee is gebeurd?” Ik “Allemaal opgeruimd door Poetin”. Het werd heel erg lachen uiteindelijk.
