Die link naar carnitas die jij plaatst, daar staat een plaatje bij van iets wat vooral op pulled pork lijkt. Het lekkere van carnitas is juist dat de ‚vleesjes’ van binnen zacht en gaar zijn, maar van buiten krokant. Ik smelt in een zwaar braadpannetje wat reuzel, een ons of zo, daar gaat wat ui, veel knoflook, wat komijn, oregano, ketoembar bij, limoensap, sinaasappelsap, wat rode peper; intussen snijd ik een groot stuk procureur in stukken van zowat een ons. flink zout erop. Dan zet ik, dat is niet orthodox, maar het werkt heel goed, de staafmixer op dat reuzelmengsel, tot het een soort pap is. De stukken vlees gaan daar in, verder geen vocht, en de hele handel gaat in de oven, zachtjes, uren, tot het uit elkaar valt. Dan heeft het vlees veel vocht losgelaten, je tilt het eruit met de gaatjeslepel, en je kookt dat vocht helemaal in. Intussen vlees uit elkaar harken met twee vorken, terug in die ingekookte reuzel, nog meer knoflook, wat limoenschil. Dat kan allemaal van te voren. Als je wilt eten verdeel je dat draadjesvlees met vet en al over een bakplaat en laat het in een loeihete oven krokant bakken.
Daarbij tortilla’s, zwarte bonensaus, salsa, guacamole, kaas, zure room, uitjes, koriander… Vooral als je veel gasten hebt is dit ideaal. Iedereen vindt het heel lekker.
De mijne zien er ongeveer zo uit als op de foto.
O ja, en nooit een sinaasappelschil met wit erbij gooien, wat veel recepten zeggen, want het wordt griezelig, oneetbaar bitter.
O, trouwens, als je een kleine portie maakt kun je het ook in een gietijzeren koekenpan krokant bakken, dat werkt nog beter. Maar ik maak altijd anderhalve kilo tegelijk of zo… Dat is dan voor acht à tien man.
