Na die idiote ervaring de vorige keer, ik mocht de asperges niet uitzoeken, kocht ik asperges in de winkel.
Gisteren passeerde ik de markt, en "het witte goud" en de "zomerkoninkjes" (zie de borden) vlogen me weer om de oren. Vanwege mijn vorige ervaring sloot ik me dit keer aan bij een andere kraam. Ik vroeg 6 RECHTE asperges.
Vrouw: " wij verkopen alleen per pond of per kilo."
Ik " Nou ja, wat er het dichtst bij komt dan maar."
V. greep in een onduidelijk kistje.
Ik "Zou u de asperges uit de kistjes met de rechte modellen willen pakken?"
V "Ja, dat zouden ze allemaal wel willen, de smaak is gewoon hetzelfde, er is niks mis mee."
Ik " ik wil rechte modellen, ik vraag toch niet om een speciale prijs of zo, ik wil rechte asperges."
Vrouw zocht TOCH uit het het kistje de beste modellen. (er zit er nu een gebogen bij).
V (terwijl ze mij de zak aanreikte) "Gij hebt toch wel gelijk, gij moet zelf weten wat gij wilt eten."
Ik "Vindt u?"
V "Het is twee euro, geef maar 1.50".
Blijf ik met drie vragen zitten: wanneer verkopen ze uit die kistjes met die rechte asperges? Waarom hebben alle winkels wel de rechte modellen. Hoe weegt een groenteboer precies een pond of een kilo af?
Je had het laatst over augurken van Kesbeke? Albert Heijn staat er vol mee: augurken in alle variaties. Ik was er vandaag en een mevrouw was aan het zoeken naar velderwten. We raakten aan de praat en ik vroeg haar "Wat maakt u nou voor eten wat u zelf heel erg lekker vindt?" Nou, ze had het in haar karretje liggen: zakje vastkokende aardappelen , zakje met blaadjes kropsla, rookspekjes. Ze zei "Ik maak zure speksaus en eet uiteindelijk alle aardappelen met de sla en de saus op, heerlijk." Heb ik verhalen gehoord over vroeger bij hun thuis, waar twee maal per jaar een varken werd geslacht en waar zij als kind met nog zeven broers en zusjes op een rij toe zaten te kijken.
Zuurvlees bleek ze ook altijd nog te maken en ze had het over Venlo, want daar bleek ze vandaan te komen. In het weekend vond ze het er verschrikkelijk met al die Duitsers en de Duitse teksten ook in de winkels.
Vergat ik nog: en twee gekookte eieren, die at ze er ook bij. Enfin, je weet het, het is zomaar een verhaaltje van een vrouw bij Albert Heyn.
Laatst was die nieuwe lichting koks weer present op tv. Die Indiase figuur met die luie zoon, die niet van de handrem af te krijgen is...
