Ik had gisteren risotto met allerlei paddenstoelen en Yvonneke belde me zojuist op dat het overheerlijk, romig en zacht was. Hoe vind je die?
Ik moest ineens aan mijn schoonvader denken. Een stille man waar de rest van zijn familie ontzag voor bleek te hebben, een situatie die mij van huis uit volledig onbekend was. Op een keer begon hij zijn levensverhaal aan zijn zoon en mij te vertellen. Allerlei mensen had hij terecht gewezen, allerlei situaties had hij niet geaccepteerd, enz. enz., kortom hij had altijd gelijk gehad. Ik zat toch een hekel aan die vent en zijn woordenstroom te krijgen, al had hij misschien het grootste gelijk. Je kon geen geintje maken of weglopen, of de boel relativeren enz. Die vervelende, dwingende betweter heeft wel veroorzaakt dat zijn zoon tegenover mij een onzekere schreeuwlelijk is geweest.
Ik had honger en ging naar de hoek, ik kocht een frietje. “Met ?” vroeg de nieuwe eigenaar, want anders had hij het wel geweten. Ik zei: “Ja, doe maar met”. “OK” zei hij, hij keerde z’n rug naar me toe en gooide een schep voorgebakken frites in het vet.
Dag hoor en zet hem op, Loek
