Aardappel, Mozzarella, spinazie

Chorizo, spinazie

Gisteren

Zoals de titel al zegt: Aardappel, Mozzarella, spinazie. Maar ook chorizo. En zie hierboven: ik had nog twee (heel acceptabele) AH verse kip-chorizo'tjes liggen.

Ik maakte het zoals op die Vlaamse schol- ("pladijs") video laatst, zie hieronder, maar bedenk dat je het beter als volgt kan omwerken, leek me. De smaak was heerlijk, dat niet, maar het verwerkt niet makkelijk en mooi; het is te klompig....
Leg in een ingevette ovenschotel een laag puree, daarop de chorizo-spinazie (zie hieronder, maar echt heel kort meegebakken die spinazie want het gaat hier nog in de oven), daarop stukjes Mozzarella en dan weer puree. Licht aandrukken, inkwasten (of spuiten!) en paneermeel erover.

Maar goed, ik maakte het als volgt.
Kook aardappelen met ietsje zout, afgieten, eventueel wat koudspoelen, terug in de pan.
Klont boter erop, vers gemalen witte peper en idem geraspte nootmuskaat erdoor husselen (niet erover raspen en dan verder niks doen; dan blaast de warmte van de aardappelen de geur/smaak weg), scheut melk.

Bak in olijfolie stukjes chorizo; verse of niet (dan kleiner gesneden), varkens of lams of rund...
Afhankelijk van de chorizo kan je er wel of niet extra paprikapoeder (mild) bij doen én wat cayennepeper.
Spinazie erdoor husselen tot ietsje gaar.
Aardappelen erdoor prakken mét hun boter en melk natuurlijk. De aardappelen niet eerder al prakken in dit geval, wel in het oven-geval.
Stukjes Mozzarella erdoor.

Overheerlijk!

Een ding: in die aardappelen doe je zout, en in die chorizo en in die Mozzarella zit -behoorlijk wat- zout. Dat telt op. Laat dat zout in die patatten maar weg.

Uhh, maak het ook eens met merguez! Of met nog heel zachte, jonge Groninger of Drentse metworst ("droge" worst).

Culinaria

Marieke
In Joegoslavië, lang geleden dus, zag ik lui een keer eieren koken in olie. Ik bedoel ín de schaal dus. Ik mocht proeven en dat is toch een heel speciaal effect.
Ik weet niet meer eigenlijk waarom die eieren niet openbarstten in die hete olie (het is 50 jaar geleden), maar waarschijnlijk vrij lage hitte, heel platte pan (olie stond ei-hoog) en langzaam op temperatuur op houtskool, wat niet spectaculair vlamde want door die platte pan weinig zuurstof erbij.

En ken je trouwens die porseleinen potjes met schroefdeksel, waarin je een rauw ei doet, kruiden of weet ik wat erdoor geklutst, dekseltje dicht en in kokend water? Kan je heel aardige dingen mee maken, net als trouwens rauw ei +... in plastic zakje "pocheren".

Ik haalde ooit zo'n potje uit het kokende water, viel het op weg naar het aanrecht in een bak koud water. Beng! Je kan zo maar een forse dikke scherf in je oog krijgen...

Even nog die blote kindertjes cq billetjes.
Ik meldde al dat het hoort met gezouten snijbonen.
Nou wil "hoort met" natuurlijk niks zeggen, in tegendeel, maar wat ik vergat te melden is het volgende.
Als je het met gepekelde snijboon maakt, dan is het mondgevoel van die snijboon plus die witte boon héél erg fraai.
Verse ook lekker, maar niet net dát ook nog.

Janneke nu.
Ja hoor! Daar zijn we weer! Quinoa en Ottolenghi! 14 januari! Ik begon al te wanhopen! Waar blijven ze??

En o ja? Is het dit jaar Het Internationale jaar van de quinoa?
Ik zal je eens wat vertellen. Dit jaar is Het jaar van lazer allemaal op en val dood en sterf met je quinoa en je Ottolenghi.

En nog wat: leer zelf koken in plaats van naschrijven, en leer ook wat anders te verzinnen dan die eeuwige bulgur en kasha en quinoa shit ("nootachtige smaak!"), en leer over koken te schrijven op een manier die werkelijk interessant is, en wat niet enkel en alleen verkoopt omdat de collegae je op een stuitende manier staan te kontlikken, nog afgezien van de rest van je marketing-circus (ik vind nog steeds dat je cirkus moet schrijven, maar goed).

Ik begrijp Janneke, dat je je niet kunt permitteren om over echt interessante zaken te schrijven, want dan scoor je niet, een en ander nog afgezien van mijn diepe overtuiging dat je voor NRC Next publiek prima zou kunnen koken, maar voor mensen met kook-verstand nop nul niente.
En begrijp daarnaast van mij dat ik liever de pestpokketyfus krijg dan gedwongen zijn te moeten (moeten!) schrijven zoals jij. En dat ik niet dood gevonden wil worden naast een boek van Ottolenghi met een quinoa recept.

Ik kan me permitteren te schrijven wat ik wil, jíj moet je publiek dienen en likken. Niet schrijven wat ze zouden willen koken, maar schijven wat ze "moeten" koken (maar grachtengordel kokend nooit aan toe komen...)

En dan schrijft die Annelène van Eijndhoven-kloon "of raadpleeg een hippe granen-ambassadeur zoals Ottolenghi". Jezus goeristus...

Garde- en deegroller seks...

50 tinten quinoa...

 Varia

Dit is dat Hermans huis in Parijs, waarover we 22 december berichtten.
Ik bladerde net door Het Grote Willem Frederik Hermans Boek, en toen zag ik waarom we er niet uitkwamen met die "vijfde verdieping" waar hij woonde.
Zie de foto hieronder, en dan begrijp je die vijfde verdieping. Die met het bovenste doorlopende balkon.
(Die lawaai makende negers, inspiratie voor Au Pair, die zaten weer in die dakkapellen daarboven.)

Hoorde net op Duits klassiek NDR3 dat je in Duitsland nu voor elke audio of video-ontvanger omroepbijdrage moet gaan betalen.
Nou ja, als de kwaliteit zoals daar of zoals in België, Frankrijk, Spanje, Engeland, you name it, zou zijn, dan graag! Oostenrijk, Zwitserland...

Herzag (nou ja, "herzag"; na 50 jaar of zo?) Ben Hur.
Ach...
Maar inderdaad: daar hadden die nazi's veel van afgekeken...
Ik zag die film toendertijd geloof ik in Londen, waar ik als het licht aanging tegen m'n buurman opliep omdat die wel opstond maar bleef staan om het volkslied te zingen.

(Het zijn dus zeven woonlagen)
(Laag twee net boven dat verkeersbord)
(Kijk je op de foto hiervóór, dan begrijp je hoe die tweede woonlaag, de eerste etage, is gesitueerd, onder het onderste doorlopende balkon)