Italië (1)

Zie Carl Bloch's Osteria hier; alle links hier in een nieuw venster

Italienische Reise


Vandaag, 11 2 15, stond er op de site van de Volkskrant het volgende te lezen.

Na groot succes voorgaande jaren organiseert de Academie Culinair en Wijnschrijven opnieuw een serie colleges
Voor het derde jaar alweer organiseert de Academie een serie interactieve colleges over eten en drinken, dit keer in samenwerking met de Volkskrant. Inspirerende sprekers en lekkerbekkende toehoorders treffen elkaar in de prachtige congresomgeving van het Okura Hotel Amsterdam. 
Op verschillende zondagmiddagen in februari en maart spreken spraakmakende [zeg dat wel] mensen over leerzame, opmerkelijke onderwerpen. Het doel is kennis te verspreiden onder schrijvers [huhh??] en alle andere geïnteresseerden. We beginnen met thee of koffie en wat lekkers en eindigen met een glas wijn, en dat is allemaal inbegrepen in de toegangsprijs.
[...]
22 maart 2015: Onno Kleyn: Oprichter van de Academie Culinair Schrijven en journalist bij de Volkskrant met een college over de Italiaanse keuken.

Zie de nieuwbakken professor hier. (Bij de CPN schreven ze altijd de "professor", of de zogenaamde professor.)

Ik denk Ik moet toch maar eens met mijn eigen Italië verhaal beginnen...
En zo gezegd zo gedaan!

Goethe, Italienische Reise weet u wel, zie hier 

Kennst du den Berg und seinen Wolkensteg?
Das Maultier sucht im Nebel seinen Weg

Karel van het Reve legt perfect uit waarom dit geniaal is
Lees hier

Maar goed.

Je hebt twee soorten boeken over de Italiaanse regionale keukens. Ik bedoel nu: boeken die een overzicht geven.

Twee hijg-, blaas- en zeurboeken, de titels heb ik verdrongen, maar lees er onze culinaire genieën maar op na in de Volkskrant en de NRC.

Ja, of ga naar die lezing!
Na afloop van elk college is er gelegenheid om samen met de andere toehoorders te dineren in Okura’s Serre Restaurant ‘Inspired by Ciel Bleu’. Het 3-gangendiner kost €36,- exclusief de drankjes. Dit diner is apart bij te boeken. ‘Inspired by Ciel Bleu’ is door Michelin bekroond met een Bib Gourmand: uitstekend eten voor een redelijke prijs.
Niks mis mee lijkt me, Okura is uitstekend, enkel dan dat je op dat "college" gegarandeerd tussen flink wat uiterst abject volk komt te zitten. Maar je zou er, als lezer van mijn blog, natuurlijk wel naar toe kunnen gaan (€ 17,50 collegegeld, dus die prijzen vallen allemaal erg mee) om dat te compenseren. Zie hier.

En er zijn, ik kom nu weer terug op die boeken, en er zijn, zo schreef ik, twee uitstekende boeken over de Italiaanse regionale keukens.

Waverley Root: The Food of Italy
Vintage Books, 1971
750 pagina's

Monica Sartoni Cesari: Italy Dish by Dish
The Little Bookroom, 2003
375 pagina's, maar in heel klein font gedrukt, dus "even dik"

Pippi Långstrump zie hier

Italy Dish by Dish is een koel registrerend boek. Ratio.
Zelfs geen voorwoord!
Pagina 1, de kop: Piemonte (Piedmont) and Val d'Aosta, en hop, daar gaan we. Geen gelul.

Overigens is het in het Italiaans geschreven maar klaarblijkelijk niet verschenen. De (uitstekende) vertaling is van Susan Simon.
(Hoe weet ik dat die vertaling goed is als ik het origineel niet heb gelezen? Dat weet je, als je leest én verstand van zaken hebt. Dan heb je bij een slechte vertaling zoiets als Gegarandeerd dat daar huppeldepup stond in plaats van dinges.)


The Food of Italy is een gedreven boek. Gevoel.
Een voorwoord, gevolgd door een hoofdstuk Etruscans, Greeks and Saracens. Dat soort werk.

En dan heb ik het nog niet over zijn The Food of France, en al helemaal niet over zijn Food (Food, an Authoritative and Visual History and Dictionary of the Foods of the World).

Zie Waverley Root hier.

Ik betrap hem nauwelijks op fouten
(Ik lees momenteel Mediterranean Seafood van Alan Davidson, een soort culinaire heilige, en die betrap ik om de haverklap op klets) (geen wonder dat De Dikke en die Freud zulke leuterpraat uitslaan; die aanbidden en aanbaden -chiasma- die Davidson).


Aflevering 2, Val d'Aosta, zie hier

Zie een andere serie over lokale Italiaanse culinaire zaken hier

Het graf van Keats

Cimitero Acatolico [niet-katholiek], Rome

Kennst du das Land, wo die Zitronen blühn,
Im dunkeln Laub die Goldorangen glühn,
Ein sanfter Wind vom blauen Himmel weht,
Die Myrte still und hoch der Lorbeer steht?
Kennst du es wohl? Dahin!
Dahin möcht' ich mit dir,
O mein Geliebter, ziehn.

Kennst du das Haus? Auf Säulen ruht sein Dach,
Es glänzt der Saal, es schimmert das Gemach,
Und Marmorbilder stehn und sehn mich an:
Was hat man dir, du armes Kind, getan?
Kennst du es wohl? Dahin!
Dahin möcht' ich mit dir,
O mein Beschützer, ziehn.

Kennst du den Berg und seinen Wolkensteg?
Das Maultier such im Nebel seinen Weg,
In Höhlen wohnt der Drachen alte Brut;
Es stürzt der Fels und über ihn die Flut.
Kennst du ihn wohl? Dahin!
Dahin geht unser Weg!
O Vater, laß uns ziehn!


Het doet me altijd denken aan d'Annunzio

Lungi lungi è una valle fiorente
dove cresce la palma e il banan,
dove brillano a ’l sole cocente
l’onde azzurre de ’l mare lontan.

maar dat is dan zonnig en gar nicht nebelig dan dus...

Het graf van Shelley

Zelfde kerkhof

Sea-change, zo heet een hoofdstuk in The Art of Eating...

Komt uit Shakespeare

Full fathom five thy father lies,
Of his bones are coral made,
Those are pearls that were his eyes,
Nothing of him that doth fade,
But doth suffer a sea-change,
into something rich and strange,
Sea-nymphs hourly ring his knell,
Ding-dong.
Hark! now I hear them, ding-dong, bell.