Ik had bij de biologische winkel een halfje volkoren/desem/lijnzaad zat er bovenop) brood meegenomen. Thuis lagen nog twee zielige tomaten erg zacht te worden. Ik had een gerookte makreel zaterdag op de markt gekocht. Een bosje radijs wilde ook meedoen en een kuipje zure room trok wit weg.
Twee sneden brood legde ik, ingesmeerd met tomatenpulp en daarna met een halve teen knoflook in de oven om droog te worden.
De stukken schoongemaakte makreel deed ik met een sjalot, plakjes radijs, p/z, beetje sambal in een klein blendertje. Eruit gehaald, voegde ik de zure room toe en het restant pulp van de tomaten.
Later bedacht ik dat er iets heel pittigs, drank of zo, door had gemogen. Zoals het nu smaakte, was het lekker, maar het kon aparter. Ik kan weer geen pap meer zeggen, dat brood is erg machtig. Ik kon het ook niet meer opbrengen om verder te experimenteren.
Ik wilde de combinatie eigenlijk gaan maken met toevoeging van ansjovisfilets, maar die bleek ik niet in huis te hebben.
Op de weekmarkt koop ik bij een kraam waar de mooie producten met zorg zijn uitgestald. De handelaar, van Noord-Afrikaanse origine, is vriendelijk en geestig. Vorige week bood hij me nog een jaar garantie op een citroen. Van die grapjes dus. Gisteren kocht ik boontjes bij hem en terwijl we staan te praten worden we overschreeuwd door een mevrouw die achter mij staat. "Zijn het Hollandse tomaten?" riep ze tot tweemaal toe door haar ingebouwde megafoon. "Jazeker" sprak de koopman. "Nou, dan moet ik ze niet" was haar luide antwoord en ze liep door. De marktman en ik bleven met open mond achter. Ik zei "ik geloof dat wij hier in Nederland werkelijk niets meer goed doen". We moesten er allebei om lachen.
(Ik weet heus wel dat de Hollandse tomaten vaak "waterbommen" waren/zijn, maar haar opmerking kwam vooral in deze tijd vreemd over.)
De activiteitenbegeleidster van het huis vroeg of wij eens wilden komen praten aangaande de dagactiviteiten van Mevr. A. Ik vroeg haar " Willen jullie haar ploegendienst laten draaien in het kader van de bezuinigingen?" Grapje.
Enfin, ze bleken Mevr. A. toch zo aardig en leuk te vinden en ze wilden meer van haar achtergronden weten, gezien haar rake opmerkingen, haar schilderijen en haar pianospel. Ze had afgelopen week met liedjes, zichzelf begeleidend op de piano, een feestje gecreëerd voor iedereen, en ook de "helderen van geest" hadden enorm schik gehad.
Eindresultaat van ons gesprek: Mevr. A. gaat voortaan pannenkoeken bakken (als ze er zin in heeft) want dat heeft ze veel en vaak en graag en kundig gedaan.
Bij het ophalen van herinneringen kwamen we bij het verhaal dat Mevr. A. ooit op het weggetje tussen Aalst en Waalre met een koe aan een touw liep. Dat weggetje wordt beschreven door Nescio in "Boven het Dal" vanwege zijn bezoek aan Antoon Coolen. Enfin, mevr. A. paste op de koe omdat de eigenaar even bij hem thuis iets op was gaan halen. Een nieuwsgierige dorpeling stopte met zijn fiets, ging op het stuur hangen en vroeg "wadoedegijnoumeediekoe", althans zoiets. Mevr. A. " ik woon met haar op een flat en het is de enige mogelijkheid om haar uit te laten" .
Dag, Loek
