Eetbelevenissen 16

(Zie de eerste aflevering hier; alle links hier in een nieuw venster)

De soepborden worden weggepakt, en het voorgerecht neergezet. Charcuterie, het zou ook eens niet. Van alles wat, met wortelsalade. En een stukje paté. Nadat iedereen zijn bord leeg heeft, worden ook deze weggepakt en komt het hoofdgerecht. Deze keer geen steak, en eigenlijk vind ik dat helemaal niet erg. Vandaag maar eens wat anders. Stukje gestoofd varkensvlees, met pasta. Gewoon gekookte pasta, zonder iets er op aan of onder. Thuis doen we dat vaker met macaroni, als we weer eens niet weten wat we eten willen; ‘witte macaroni’ noemen wij dat. Er staat een flinke pot mosterd op tafel. Die is zo scherp dat je al bijna tranen in je ogen krijgt als je het deksel van de pot haalt. Voorzichtig doe ik een beetje op het vlees. Maakt het toch nog net wat lekkerder. Na het hoofdgerecht geen kaasplank, Tot mijn grote teleurstelling. We krijgen een ijsje, en plots is er toch nog wat te kiezen. Er zijn maar liefst 4 smaken te krijgen, en ik neem vanille. Na dit alles een kopje espresso, en ook deze maaltijd is weer gegeten. Nog een Ricard in de bar, en daarna ga ik een beetje door het dorp lopen, en wat schrijfwerk doen in de auto. Donderdag morgen wil ik om half zeven rijden, en het restaurant gaat pas om zeven uur open. Weer even zelf koffie zetten dus, en een boterhammetje smeren. Om acht uur ben ik op mijn laad adres. Het duurt z’n tijd, en om elf uur rij ik weg. Ik mag nog een kleine acht uur rijden, en dat ga ik ook zeker doen. Ik sta een kleine 1.200 km van huis vandaan, en kan het weekend al zo’n beetje ruiken. Om een uur of drie even een uur pauze maken. Die tijd gebruik ik om op m’n gemak te douchen. Ik weet wel ongeveer waar ik terecht kom vanavond, en de douche is daar niet geweldig. Daarom nu maar even.

Het is half acht s'avonds als ik stop bij de routier in Chateau Gaillard, langs de N20 van Orléans naar Parijs. Hier ben ik al wel geweest, maar dat is toch al tijden geleden. Eerst maar weer even een Ricard, en meteen betalen voor het eten, en de koffie na. Geen Nederlanders te bekennen hier, dus ik ga aan tafel zitten tussen de Fransen in. Er wordt warempel een menukaart gebracht, dat heb ik nog niet eerder gezien deze week. Natuurlijk kan ik niet alles lezen wat er staat, maar ik kom een heel eind. Ik bestel oeuf mayonaise, en een escalope de dinde, met friet. Natuurlijk een fles rode wijn erbij. Die komt overigens uit de koelkast. Ik ken wel meer plaatsen waar dat gebeurd, maar ik blijf dat vreemd vinden. Ook gekoeld is deze wijn heel goed te drinken trouwens. De oeuf mayonaise bestaat uit slechts vier halve eitjes en een bordje met twee halve tomaten. Niet teveel mayonaise erop, en wat sla er bij. Best lekker. Dan komt de schnitzel. Deze is heel goed te eten, en ik heb er alweer geen spijt van dat ik de steak eens heb gelaten voor wat het is. Daarna komt de kaasplank, die heb ik gisteren moeten missen, dus vandaag even extra genieten. Er ligt ook van alles op wat ik lekker vind, dus daar maak ik dankbaar gebruik van. Geen geitenkaas deze keer, maar daar kom ik wel overheen. Als toetje besluit ik een crème glacé te pakken. Een ijsje dus. En daarna natuurlijk nog een kopje koffie. Mijn Frans is niet zo goed dat ik een uitvoerig gesprek kan voeren, dus even later ga ik naar de auto. Nog wat schrijfwerk doen, en wat lezen voordat ik op tijd naar bed ga.


Vrijdagmorgen half zes gaat de wekker. De routier is al open, die zijn er meestal vroeg bij. Even wassen, en dan een paar kopjes koffie. Nog een uurtje of acht rijden, en ik ben weer thuis. Halverwege natuurlijk nog een pauze maken. Omdat ik geen zin heb om zelf koffie te zetten loop ik toch maar naar  binnen voor een espresso à € 1,60. Ik blijf dat schandalig vinden. Uiteindelijk ben ik mooi op tijd thuis. Om vijf uur loop ik de keuken in, thuis bij moeder de vrouw. Het ruikt lekker, bijna etenstijd. Vandaag wordt het Tagliatelle met zalm en broccoli. Gewoon met z’n tweetjes, aan de keukentafel. Even niet dat drukke gedoe in die Franse routiers, en een goed gesprek gewoon op z’n Limburgs plat. Dat versta ik toch stukken beter dan welke andere taal dan ook.


Volgende aflevering zie hier