Brood van kikkererwtenmeel, paarse soep en witte perzik

Eerst dat brood maar, farinata. Een ontdekking. Gruwelijk lekker, verdomd.

Maak een redelijk dun beslag met gram / besan / kikkererwtenmeel (toko of groene winkel). Rozemarijn, peper, werkelijk zeer forsch versgedraaide zwarte peper, zout en redelijk wat goede olijfolie. Ik denk dat je hier beter Spaanse of Portugese kan gebruiken dan subtielere Italiaanse.

Twee uur of langer laten staan op kamertemperatuur.

Een goed met olijfolie ingevette echt hete ovenschotel en daarin een dunne laag beslag gieten want het moet een krokante koek worden, niet zozeer een brood (met een harde buitenkant en een zachte binnenkant).

Zie de originale hier (alle links hier in een nieuw venster).

Twee trefwoorden dus: dun en heet.

(Ik volgde qua ingrediënten Janneke's recept, wat overigens van Wiki is gejat, maar de praktische instructies zijn van mij en al zeg ik het zelf: es-sen-ti-eel!)
(En we werken hier niet met een professionele houtoven, dus instructies op Youtube over "schuim wegscheppen want dat verbrandt in de oven" kan je overslaan.)

Er bestaan varianten met groenten erop, maar eet het liever ergens bíj, iets waarbij je je kan voorstellen dat zo'n krokante koek er lekker bij smaakt.

Ik maakte het bij broccoli uit de oven (die dus tóch aanstond), gegratineerd met oude Goudse.

Prepareer de broccoli-roosjes, en vries stukjes stengel in voor in groentesoep.

Olijfolie, sjalot, knof...

Komijn, koriander, kippenbouillon (of appelsap en witte wijn!; garneer dan met geroosterde amandelsnippers, en eet met vlees of ei ernaast ipv kaas erop), piripiri, laurier...

Broccolieroosjes er dusdanig in stoven dat ze half gaar zijn als de vloeistof zowat weg is.

Vette ovenschaal enzovoorts.

Kijk, dat bedoelde ik laatst.

Als het goed is dan zijn die paraguayos ("wilde perziken") een kruising met witte perzik zoals hier. Veel frisser dan gele.

Had het met iemand over Ien. Afgaan wat op die site staat dient nergens toe omdat er "gecontroleerd wordt" = niks gecontroleerd. Trouwens, dan zou je 100 man in dienst moeten hebben.

Je leest over een restaurant dat het zulke slechte wijn in zulke lullige glaasjes serveert (Huis de Beurs; pertinent gelul) náást het -correcte- bericht dat de wijn prima is en de glazen groot en goed vol. Komkom... Mensen lezen wat ze willen horen, dat is de truc hier.

En nu Marieke. Fraaie post! Dank!

Die koeie-flamoes, daar is een grap over. Iemand wou dat in een restaurant eten. Nou, dat kon. Kreeg ie een raar versneden entrecôte met rare kruiden klaargemaakt. Zegt die man na afloop "Een heerlijke entrecôte, maar nou graag die koeie-k**.

Kookboeken.
Dikke Van Dam. Ja. Zie links ergens bij de links mijn kritiek (die ik eindelijk eens af moet werken).

"Ons Kookboek", dat heet hier Kookboek van de Amsterdamse Huishoudschool.

De andere boeken die ge noemt ken ik niet (Escoffier wel natuurlijk, zég!), noteerde ze en als ik ze heb verworven dan bespreek ik ze. Ikzelf heb enkel naslagwerken. Dictionaires (met als belangrijkste natuurljk Larousse en Oxford), landen of streken (Grigson: English Food), ingrediënten iha of bepaalde ingrediënten (Haring, van Mannerström) en soorten gerechten (Escoffier, Sauzen, wat een compilatie is uit zijn diverse werken).

Uw vuistregel. Jazeker, maar ik ben meer op ontdekkingsreis...

Poelepetaan? Zeker van  poulepiNtade, net als ons poelepetaat van poulepinTade...

Curnonsky. Ik heb een biografie van hem. PR man, Zie hierboven een creatie van hem. 1898.

Het Michelinmannetje heet officieel Bibendum, drinkend (de hobbels van de weg).

Hoe kwam hij aan de schrijversnaam Curnonsky? Simpel. Toen hij een schrijversnaam nodig had, was dat net in de tijd van de "-sky's". Tsjaikovsky, Dostojevsky en consorten. Dus iemand zei Waarom niet (iets eindigend op) sky? Cur non sky?

Oesters. Ja, ik schreef het al. Het is allemaal relatief. Deze soort zo, die soort anders. En daarnaast, als je in de buurt van Arcachon woont, ja, dan werk je toch wat gevarieerder met oesters dan als je in zeg Zeeuws Vlaanderen woont en je tussen de platte zit... Die bovendien stukken duurder zijn dan de creuses. Je koopt nu 12 van de allergrootste creuses, enorm grote, voor € 12 of 15 Euro.

De nieuwste Slurp! hier. Ach...

NRC vandaag over Borsjt. Dat heet niet Borsjt, dat heet Borsjtj, uitspraak borsjtje, die "e" is een zogenaamde "luie E". En wat je weinig ziet, dat is borsjtj van rode kool. En wat je weer wel ziet, NRC voorop, is dat iedereen braaf van mekaar overschrijft dat er in bieten-borsjtj wat witte kool moet zitten.

En ben wat aan het experimenteren. Keihard oud stuk rookspek heel langzaam heel lang koken, sudderen.

Resultaat: het spek is dan lekker uit te bakken, en het vlees moet je flinterdun op de draad snijden (want anders krijg je een tabakspruim in je mond) en over een salade draperen, of gewoon bij de borrel. Werkelijk een vondst, verdomd.

Dezo vond ik nog, in oude blogafleveringen rondscharrelend. Bordeaux. "Drukkerij J. Slagerij".

Daar heeft Kousbroek een fotoboekje over uitgegeven. Vishandel J. Slager, Bakkerij J. de Visser, dat soort dingen. Culminerend in Slagerij J. Slager.

Donderdag. Ongepubliceerd recept.

Salmorejo [salmorÈchoo], Spanje.

Een soort tomaten-brood gazpacho.

Bewerk met een staafmixer een halve kilo oud brood (het beste ervoor is dat grijze "witte" boerenbrood, pain bis; zie hier.), een half glas olijfolie, een pond gepelde zeer rijpe tomaten (aan de plant gerijpt, anders maar gepelde uit blik en eventueel Tasty Tom), twee tenen knof, 1/3 glas witte wijnazijn en zout.

Bewerk tot een homogene massa.

Draai door de draaizeef met de fijnste plaat als je de tomatenpitjes eruit wilt hebben.

Voeg eventueel water toe.

10 Voor Taal had vandaag een puzzel over exotisch fruit.

Wat een gekwaak. "De dwarsdoorsnede van deze vrucht lijkt op een ster." Carambola dus. Stervrucht. Ff verder "In de Surinaamse supermarkt vind je deze vrucht als birambi." Blimbing. Nee; blimbing is stervrucht, carambola, en birambi is nauw familie maar geen "ster". Niet dat je die sterren ook niet vindt, zeker, maar het klopt niet. Birambi zie hier en ook hier. Veel variatie.

Ze maken er in Suriname erg lekkere chutney van. (Uhh, kan iemand mij daaraan helpen ja?!)

Uhh, belimbing manis, weer die stomme E van laatst (wat iets anders is dan die luie E van hierboven) is stervrucht, en belimbing wuluh is die niet-ster.

Zapote kwam ook aan de beurt. Lekker hoor!

En "persimmon", een "Amerikaanse vrucht die op een pruim lijkt". Nou dat is niet Amerikaans maar Aziatisch, en wij noemen dat kaki of ook wel sharon fruit.

En "djamboe"; dat is een "peervormige vrucht". Gelul.
Djamboe is niet eens een familie van vruchten maar een verzamelnaam voor vruchten die je als "water" mee naar je werk op het veld neemt.
Vergelijk djamboe aer (djamboe water)  hier met djamboe kloetoek (= guave) hier. Van die rooie kocht ik in Frankrijk ooit enorm lekkere jam.