Op de hoek in de Kapucijnerkerk een mis, en nu bij Café Familie Jansen koffie plus taartpunt van witte chocolade met rode vruchten. Lekker!
Achter de chocoladetaart liggen de twee advocaatachtige gebakjes, worden veel verkocht. Ze staan in de rij later op de dag.
De jongen in de viswinkel aan de overkant maakt de oesters open en die kosten 1, 50 euro per stuk. Potverdorie, wat zal ik vaak oversteken. De score vandaag tot nu toe: drie broodjes met die hele lekkere vleesemulsie, die taartpunt, een lekkerbekje en drie oesters.
Zei de mevrouw van Café Familie Jansen dat zij precies als ik de sfeer in Oostende (om met de oude schilder te spreken) "kalm an, tet zat" vond. Iedereen doet op zijn gemak, het zijn geen overdreven uitslovers.
Het is niet allemaal goed: ik bestelde gisteren garnalen in een looksaus. Ze hadden zeker aan mijn gezicht gezien dat ik het niet lekker vond, want het meisje vroeg: " Heeft het u gesmaakt?" Ik zei "Nee, de frites druipt van het vet en de garnalen zijn zeer droog" "Sorry, mevrouw; mag ik u dan de prijs van een tapa rekenen". Dat mocht ze, want ik had ook nog twee grote pils gedronken. Voordat je denkt dat ik op de centen zit, ik weet nooit wat iets kost, maar ik let erop.
Op de kermis, die hier een maand staat, hebben ze het Mijnplein speciaal ingericht voor kleine kinderen. De ouders kunnen op de terrassen zitten. Er is een ronde kraam, daar sukkelen een paar oude pony's in het rond en druk dat het is! Allemaal hele kleine kinderen zitten op de rug van die paardjes en ze worden vastgehouden door minstens twee familieleden.
Heerlijke kaaskroketten; er zat stroop bij, Maestrichter stroop.
Ik heb vandaag overal lopen snaaien en wilde vanavond op de platte oesters af, toen maakte ik weer dingetjes mee en nu lig ik uitgeteld op de bank en stap mijn bed in. Nou mis ik ineens mijn hond en het is maar goed dat er hier geen sigaretten liggen, want anders had ik ze tegelijk in mijn bek gestoken.
Gekke, hele leuke, aardige dingen: in het museum, maar daar vertel ik later over.
Enfin, ik moest in de Sint Sebastiaanstraat zijn, ik zat in de buurt en kon het niet vinden. Een mevrouw keek mij vragend aan, ik zei dat ik die straat zocht en zij wist het ook even niet, "ik ben nochtans van hier" zei ze en "ik zoek met u mee, het is hier in de buurt de Saint Sébastien" en ze bleef meelopen. Ik zei" Wat is dit toch een leuke stad en wat zijn jullie toch een leuke mensen". "Dat komt omdat u zo'n leuke vrouw bent" sprak ze met Vlaamse woorden. En ze bleef meelopen en gaf me een hand ten afscheid.
Drie keer heb ik inmiddels weg kunnen gaan bij restaurants, na het eten, om een bank te zoeken voor cash geld: " Ach mevrouw dat komt wel goed".
Ik was bij de kruidenier en ging daarna aan de overkant wat drinken. Portemonnee kwijt. Alles overhoop, mensen in het café bemoeiden zich ermee, ik terug naar kruidenier. "Niet panikeren mevrouw, we gaan helpen!" Terug naar café gevolgd door vrouw kruidenier, zat portemonnee onderin tas tussen de rotzooi.
Ga nou niet roepen dat als ik mijn hersens zou gebruiken en een plattegrond, dat ik dan niet die problemen zou hebben, dat weet ik ook wel. Het zijn heel aardige mensen hier.
Vacherin, Reblochon, Pollem of Pollen met rozijnen en noten... Verder hebben ze mispels, okkernoten, en God mag weten.
Zit ik met hele lekkere broodjes en Preparé en tonijnsalade. Die platte oesters ga ik bij Petrus eten, die ober heeft gezegd dat zij lekkere hebben en hun kaaskroketten staan bij mij "met stip op een" evenals de prijs die je ervoor betaalt. Vanmiddag had ik kaaskroketten van geraspte kaas en dat is niet te vergelijken met die Camembertkroketten.
Ik zit bij Patisserie Caruso, die hier beneden zit.
Beneden links van mij zit Achiel en die hebben dus een geweldige keuze op het gebied van groente, fruit, kaas. Onvoorstelbaar! Personeel zoals zij hebben, kom je nergens meer tegen. Geweldig. Ik weet hoor dat okkernoten, walnoten zijn. Ze hebben hele kleine druifjes, ze worden uitgestald alsof het juwelen zijn.
Dag, Loek
