Eerst maar even vanavond. Want dan maak ik eindelijk die tempeh en die kentang kering.
Gisteren trouwens dat blik AH Excellent pindasoep. Zaten stukjes kip in, zo droog, dat wil je niet weten.
Maar goed. Tempeh kering (drooggebakken tempeh) en kentang kering (drooggebakken aardappel).
Frituur kleine lange stukjes tempeh en aardappel tot goudbruin op 170 graden. Bewaar.
Pindaolie, sjalotten, laos, knoflook, lombok heel fijn. Roeren, vuur lager.
Voor sommige recepten moet je nu kerrie of curry-pasta toevoegen; niet doen. Heb er hier wel wat rijstwijn bij gedaan (vervang evt. door medium sherry).
Goela djawa (palmsuiker) toevoegen naar smaak, en assemwater, zegt men, maar ik gebruik zwarte Chinese azijn. (En wat ketjap? Proef en beslis. En waarschijnlijk kan je dan beter Light Soy gebruiken.)
Moet een beetje dik worden, en dan de tempeh en de aardappel erin opwarmen, ermee "coaten".
Ik eet er gebakken ocra bij.
Morgen foto's. Deo volente. Wat ze trouwens in Spanje ook zeggen, als je zegt "Tot morgen": "Si Dios quiere", als God het wil.
Café te Garnwerd [uitspr. gÀrwurd]
Recept
Zuurkool-pie
Maak pie-deeg.
Bak in reuzel gesnipperde ui aan.
Voeg wat later gesnipperde knoflook toe.
Bak stukjes paddestoel-steel mee.
Bak wat later schijfjes van de hoeden mee.
Schep alles met een schuimspaan uit de pan. (Voeg reuzel toe tijdens het bakken als nodig.)
Voeg uitgeknepen zuurkool toe, en haal die, bakkend en omroerend, met twee vorken uit elkaar.
Laat de zuurkool minstens een uur smoren op laag vuur op een plaatje (zorg weer voor voldoende reuzel), regelmatig omscheppend, met komijn, paprikapoeder, laurier, jeneverbessen, peper en iets zout.
Voeg de ui etc. weer toe, schep alles goed door elkaar en laat met deksel op laag vuur staan, met een flinke scheut droge witte wijn erbij en een scheut jenever.
Maak een rol van het deeg en snijd daar ongeveer een-zesde af.
Neem van de rest iets meer dan de helft, en rol dat deel uit zodat het de bodem en de wanden van een lage ovenschaal kan bedekken.
Leg het in de schaal en snijd overtollig deeg weg (bij dat zesde deel leggen).
Prik flink wat gaatjes in het deeg met een vork.
Beleg het deeg met de uitgelekte zuurkool.
Leg er in de lengte gehalveerde knakworstjes op, ingesmeerd met mosterd.
Giet er het stoofvocht bij, eventueel eerst ingekookt.
Rol het andere grotere deel van het deeg uit tot het formaat van de ovenschaal, bevochtig de randen met water, leg de lap op de zuurkool en druk de randen goed vast.
Rol het laatste deel van het deeg uit, en steek (borrelglas) of snijd er vormpjes van om de pie te decoreren. Plak ze vast met wat water.
Bestrijk de pie met geklopt ei, en maak een gulden-groot gat in de bovenkant.
Bak op 180 graden tot de pie mooi bruin is.
Café te Niezijl
Heb nu meer dan 10 pagina's van het kookboek af; zie link hier (alle links hier in een nieuw venster) voor vernieuwde versie. Maar goed, 10 pagina`s: dan kan je het hier neerzetten voor de verkoop.
Weet niet wat ik er van moet denken, maar we zullen zien zei de blinde. Ik bedoel het ziet er degelijk uit, maar bij een rekenvoorbeeld over hoeveel je kan verdienen gaan ze uit van een miljoen verkochte exemplaren. Dat is natuurlijk je reinste supergelul...
Een miljoen, HAHAHAHAHAHAHAHAHA!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Café te Vraagteken. Lang geleden (sterke drank en tabak). Portrait of the artist as an old man...
Vandaag, Trouw, bakbanaan: schil de banaan en snij er dan met een dunschiller plakjes van. Of de Teleraaf: week de bacalao en bak die dan drie minuten. Het cursief mag u zelf invullen.
Café te Westerwijtwerd
Zag gisteren Flags of our Fathers.
Mooie film. Heel erg aardig ook, daar moet je Eastwood voor hebben, dat hij de slag om Iwojima heeft gefilmd vanaf de Japanse kant (Letters from Iwojima) en vanaf de Amerikaanse (Flags...). Ik weet het, besprak Flags eerder, beklaagde (of is het nog bekloeg?) me om het door elkaar lopen van twee verhalen, waar ik als Asperger niet goed tegen kan, maar nu, ná Letters... viel het mee.
Café te Zuidwolde, maar nu for something completely different. Maar eerst nog even een recept.
Zwaardvis met spek
Snijd niet te dunne plakken rookspek in reepjes, ongeveer even dik als breed.
Bak zacht in een droge koekenpan, regelmatig omhusselend, een minuut of drie. Voeg gehakte ui toe en wat olijfolie; bak een minuut op hoog vuur.
Doe spek en ui met zo min mogelijk aanhangende olie in een sauspan, voeg room en visfond toe en kook flink in.
Breng op smaak met peper en houd warm.
Doe geprakte knoflooktenen in de schoongewreven koekenpan en laat met olijfolie zacht stoven.
Bak de zwaardvis (dunne moten, eventueel in stukken gesneden) snel goudbruin in deze pan.
Serveer met de saus, waardoor nog wat room.
En 'n kroeg.
Nou ja, kroeg; het uitzicht. Noordpolderzijl [nÒrdpolderzIEl]. Het waaide daar zo hard, ongelofelijk. Heb ooit een foto gezien van een forse tjalk die daar over de dijk heen was geblazen...
O ja, de Boreas!
Maar goed, nu echt something completely different, voordat ik ga eten (wordt lekker!!).
Lees momenteel Verst Verleden, de autobiografie van Hannie Michaelis.
Haar jeugd, onderduiken, ouders weggevoerd. Indrukwekkend.
Het boek houdt op na de tweede Wereldoorlog, dus Gerard Reve komt niet in beeld. Maar lees daarover de biografie van Nop Maas.
Tot nu toe vielen me twee dingen op.
"Toen ik vier was, kwam het [dienst]meisje me een keer uit bed halen na het middagslaapje. Ik zei 'Ik heb van je gedroomd'. 'O ja' zei ze, 'wat dan?' 'Dat hoef ik toch niet te vertellen,' zei ik, 'je was er zelf bij.'
Dat verhaal ken ik. Bij Karel van het Reve. Maar iets anders. Als ik het goed heb zat het zo in elkaar: iemand droomt over een ander, iets min of meer schandelijks. Vertelt dat min of meer, aan die ander, die dan natuurlijk wil weten wat dat schandelijke was. Waarom wil je dat weten? Je was er zelf bij.
Ten tweede viel me op: een gedicht van, tsja, "mijn soort".
Drie jaar was ik ongeveer
toen ik op een najaarsavond
door het raam stond te kijken
met mijn neus voor het eerst
boven de vensterbank uit
zodat ik toen pas ontdekte
dat er een huis werd gebouwd
tegenover het onze. Met grote
beslistheid verkondigde ik:
dat halen ze 's zomers weer weg.
Mijn moeder die het ook niet helpen kon
moest erom lachen. Tegen het einde van
de tweede wereldoorlog toen mijn ouders
al waren vergast, staken de Duitsers
het huis in brand. Na de bevrijding
werd het weer opgebouwd. Het staat er
nog en ook ik droom nog herhaaldelijk
van betonnen en bakstenen gebouwen
die een veelbelovend uitzicht
drastisch teniet doen.
(Uit De rots van Gibraltar, 1969)
Hanny Michaelis, 1922 - 2007
1924
Met Gerard Reve in Parijs, 1954
2002
