Culinaria
Links die Spaanse pepers van Westland peppers (hier; alle links hier in een nieuw venster) die ik pekelde. Rechts een klassieke Spaanse gepekelde peper, een guindilla. Die zijn niet al te scherp.
Nu die nieuwe, na een halve dag pekel en daarna op half pekel half witte wijnazijn.
Rood: prima, niet al te heet. Groen: wat frisser. Geel: ook frisser en ook wat pikanter (gele pepers zijn dat iha).
Tip van PJ: Bio-vlees hier.
Tip van C: radioprogramma over culi-bloggers. Maar dat was het niet, althans niet het deel wat ik meekreeg. Van Mangiare, radio 2, 19.00 of zo.
Kok aan het woord. "Gisteren was ik nog in New York. Daar is de nieuwste trend dat je je voorgerecht ergens anders eet dan je hoofdgerecht". "Iedereen zei dat we die twee sterren zouden kwijtraken". "Ik ga in Vietnam in weeshuizen koken. Onbezoldigd hoor".
Ron Blaauw.
God wat een ontzagwekkende lul...
(Zie dat programma, mocht je er tegen kunnen, hier.)
Maar volgende week luister ik nog eens, dat wel, want die eikel komt dan natuurlijk niet nóg eens kwaken.
Piquillo
Zie verderop
Dit wijnjaarDe oogst is begonnen. Ik zag ze bezig met de eerste percelen bij Chateau Cheval Blanc toen ik daar afgelopen week langsreed. Maar met het begin van de oogst is ook de regen gekomen. Nog geen zondvloed, maar wel al een paar fikse buien. En verder is het wat druilerig en dreigend. Vanaf half juli was er geen wolkje aan de lucht en er werd al optimistisch gesproken dat dit jaar, dat klimatologisch zo slecht was begonnen, toch nog heel goed zou kunnen worden. Maar nu is het billenknijpen.
Regen in deze periode doet de wijn zeker geen goed. Met name voor druiven op een zandbodem is er een reëel risico van rotting. Maar ook op klei/ kalk zijn er negatieve gevolgen. Door het plotselinge water drinken de dorstige druiven zich vol en wordt hierdoor het suikergehalte lager. En de concentratie smaakstoffen minder. Dat kan altijd nog wel heel lekkere wijn opleveren, maar wel met een lager alcoholpercentage en minder concentratie. Spannend dus hoe het zich tussen nu en de komende vier weken gaat ontwikkelen.
Als ik ’s-ochtends Florentine naar school breng dan sta ik tussen de vaders-wijnboeren. Ik hoor en zie ze druk gebarend praten over wat te doen. In de startblokken klaarstaan, maar als het even kan nog net die paar extra dagen zon meepakken voor de kostbare druiven worden binnengehaald. Want het najaar is hier in de regel heel erg lekker. En een goede wijn is ook een goede timing.
Zie hier.
Piquillo
Eerst even die piquillo, zie een foto verder omhoog, dan die foto hierboven.
Vergelijkbaar in smaak en gebruik met die (groene) poblano van laatst. Grillen, vel eraf, opensnijden, leeghalen, stripjes snijden, eten. Licht pikant. Enfin, poblano is pikant, piquillo licht pikant.
Beide van Westland peppers, beide precies goed van smaak.
De piquillo blijft op dat grilpannetje steviger dan de poblano, en het geblakerde vel eraf halen kost meer moeite. Groot verschil, maar goed.
Die piquillo is veel weerbarstiger.
Gisteren
Die piquillo dan dus, naast fantastisch lekker Georgisch kaasbrood.
Ik legde gisteren al uit dat ik het deeg niet met boter maar met room maakte, omdat ik dat toch had openstaan, én omdat ik met gist werkte ipv bakpoeder, en dat gist gaat dood als je er gesmolten boter bijgiet.
Brooddeeg maken, met als vloeistof yoghurt, ei en room.
Rijzen.
Die kaas van hierboven (je hebt romige feta nodig, en dat komt in de buurt) brokkelen, pappig maken met ei, zout erbij.
Deeg uitrollen, in ingevette ovenschaal (of pizza-achtig met verhoogde rand), spul erin, oven.
Het duurt even voordat het gaat rijzen, en als het al redelijk gerezen is, is het binnenin nog vloeibaar.
Komt wel goed. Bedenk wel dat als je gist gebruikt, dat dan die deegwanden dikker worden, en dat je er dus niet al te veel vulling in moet doen.
Zo. En na dit en daarvoor een erg gezellige stamtafelavond in Huis de Beurs ga ik nu in de luie stoel.
