Annie Romein-Verschoor dan dus. De biografie. Ze schreef trouwens ook een autobiografie, waarover Karel van het Reve een van zijn -naar eigen zeggen- beste stukjes schreef, Annie, get your gun.
Maar goed.
In dat verhaal van Van het Reve staat dat ze in Den Helder op school niet wilde tekenen omdat de klasgenootjes Han en Anton Pieck dat zoveel beter konden.
Zowel bij Van het Reve als bij Brandenburg veel voorbeelden over hoe Annie de geschiedenis, haar eigen geschiedenis dan, naar eigen hand zette. En ook dat Pieck verhaal, wat Karel natuurlijk van Annie zelf had, is daar een voorbeeld van.
Brandenburg: "Toen ze eens op de fröbelschool van de juffrouw de opdracht kreeg een 'lantaarnopsteker' in de regen te te tekenen [Karel schrijft 'school' en dat lijkt me met die lantaarnopsteker in de regen aannemelijker] -wat niemand kon behalve de klasgenootjes Han en Anton Pieck, maar ook die begonnen te huilen omdat ze geen regen konden tekenen- eindigde het ermee dat ze, onvergetelijke schande [en reden tot correctie van de historie] met een snotneusje boven op haar bank moest staan opdat ieder weten zou hoe Annie Verschoor het gewaagd had te protesteren (want daar ging het natuurlijk om) tegen het maken van zulke moeilijke tekeningen."
Ik heb overigens niks weggelaten (huilen, snotneusje, protesteren) wat bovenstaand citaat duidelijker zou hebben gemaakt.
Gisteren
Spring rolls met gemarineerde tofu en prei
Marineer de blokjes tofu in Hua Tiao rijstwijn (beter dan in Shaohsing), ietsje zwarte rijstazijn (Chinkiang vinegar), ietsje red bean curd voor het zoute (Guandung / Kantonese soort, niet Zheijing; gebruik alleen de wat vloeibare substantie), en Kung Po saus voor het hete.
Blijf regelmatig omroeren en snijd ook iedere keer de blokjes wat kleiner, tot maximaal een centimeter bij een centimeter.
(Uhh, alle hierboven genoemde ingrediënten kosten, in grote flessen en zeer fraaie keramieken kloeke potten, nog geen tientje bij mekaar...)
Rooster gemalen kokos in een droge Tefal pan, goed omroerend. Zo maak je seroendeng, als je er tenminste ook nog halve pinda's bij doet.
Giet de tofu af en vang de marinade op.
Pindaolie, sjalot, prei, knof, alles zeer klein gesneden, en dus op niet al te hoog vuur en goed roerend gebakken.
Stoof vrij lang op laag vuur met iets van de marinade, en een klein beetje goela djawa / palmsuiker. Voeg indien nodig (alles moet erg lekker zacht zijn) wat water toe, en laat uiteindelijk bijna droogkoken.
Meng tofu, kokos en sjalot.
Haal steeds een rijstvel door heet water. Het moet niet nog net wat stijf zijn en ook niet algeheel pappig. Je leert dat snel.
Leg op het werkblad, schep er wat van het mengsel op, in spring roll vorm, zie vouw-foto 1.
Vouw dicht (zie foto hierboven en tekst hieronder).
Frituur ze (niet té heet) of bak ze in de pan of stoom ze. Ik zou zeggen: de eerste keer één pp stomen, één bakken, één frituren. Toch?!
Serveer met sweet chili sauce.
Het vouwen van die dingen is niet zo moeilijk. Je moet wel een reeds gevouwen exemplaar erboven leggen (eigenlijk; ik vergat dat), om dezelfde breedte te krijgen.
Leg het mengsel iets boven het midden (op de eerste vouw-foto ligt het, zie ik nu, net niet hoog genoeg). Vouw de bovenkant erover heen (voorzichtig en al vouwend aandrukkend zodat je de lucht uit de vulling drukt). Het vel komt net uit het water, want anders moet je voor het "dichtplakken" weer gaan bevochtigen.
Vouw de zij-flappen naar het midden, klap het ding zelf twee keer naar beneden.
Mengelwerk nu.
AH. "Liefde en passiebrood", God samme krake...
Eindelijk, voor de eerste keer in een jaar of zo, ik keek er al lang niet meer naar maar tegenwoordig heb ik NRC Next, dus 's morgens in bed móet ik wel, een interessant recept. Rest risottorijst, balletjes, stukkie mozzarella erin en dan paneren en frituren.
Gaan we doen.
Zie hier (alle links hier in een nieuw venster).
(Waar zou die dat recept gejat hebben?)
Zag Open Range. Ach...
L. nu, eindelijk!
Dag Maarten, ik zit jouw verhalen op internet te lezen en nou moet ik toch even wat laten horen, allereerst een antwoord: een askruisje, daar hoef ik niet voor naar buiten, het is een kwestie van even met mijn voorhoofd de vloerbedekking aantikken.
De 83-jarige waarvoor ik, samen met vier anderen, zorg dat ze nog zelfstandig kan wonen, zat televisie te kijken. Ik: "Het is toch wat voor de koningin, op die leeftijd, al dat geloop naar het ziekenhuis". De 83-jarige: "Zou ik ook nog makkelijk kunnen, dat werk en alles er omheen, van de koningin. Mijn conditie is goed (klopt ook (L)), wuiven en bukken en lopen gaat me goed af en verder heeft zij geluk, want alle "verstandjes" die bij mij helpers heten en bij haar personeel, hoeft zij maar tot aan haar kamerdeur te tolereren en ik ben verplicht ze binnen te laten".
Verder heb ik, gezien jouw verhaal over fietsen, nog een verhaal over een fietsauteur, maar dat komt later. Ik ga nog even door met denken en dat meen ik serieus. Daaaag, L.
(Uhh, hier heb (hep) ik wel de grootste en de kleinste genomen hoor...)
(Wordt vervolgd)(Huhh? Lazer op! Ik ga die bavette eten!)
