Ben het antwoord van C1 op die drie planten kwijt.
Uhh, die ene was inderdaad Nasturtium, O I Kers, en die derde was -blijkbaar- al aan de orde geweest. Voor de rest herinner ik me niks.
Die Lauki (zie eerder en hierboven en hieronder), dat is wel voor een zeer groot deel pittenzooi...
Mail, L.
Goedemorgen Maarten, het is mijn afdeling niet, maar volgens mij hang jij met je fototoestel boven een Campanula. Op de markt gooien ze die plantjes nog achter je aan, als je niet vlug genoeg door loopt, bij wijze van spreken dan. Onzin hoor, alle bloemen zijn mooi/leuk, als je er maar oog voor hebt.
Ja, Campanula, dat dacht ik eigenlijk ook.
Stukkies lauki
Wij gingen ooit mijn broer ophalen op Schiphol, hij kwam uit Australië. Kwam hij heel trots door de klapdeuren met twee lullige Kerstrozen (het was Mei) nog hele kleine ook. Had hij de hele reis mee op zijn schoot gezeten. Helaas, vond hij, was er een geknakt. "Ik wilde nu eens een originele Australische plant voor jullie meenemen" sprak hij. Wij dankten hem bijna met tranen in de ogen. Later op de dag, toen we hem vertelden dat met Kerstmis die suffe planten in menig huiskamer stonden te detoneren, kon hij er toch mee lachen. We hebben toen die planten nog over en weer gegooid. Mijn schoonzuster heeft ze later toch nog in orde gekregen. Ze waren wel sterk.
Het is een Euphorbia, net als de Christusdoorn. Maar waar die nou precies vandaan kompt? Ik denk uit Zuid Afrika. Je ziet in Indonesië heel veel Zuid Afrikaanse planten, natuurlijk vanwege die scheepsstop in Zuid Afrika, richting Indonesië. Sanseveria (uhh, SansevIeria, ja), kafir lime, you name is.
Rode poon
Zei een chef op de Duitse televisie, toen hij zijn oordeel moest vellen over de soep, die gemaakt was door een mevrouw wiens hobby "koken" was/is: "Het ziet eruit als stilstaand water" hij nam een hap en zei:"Het smaakt ook als stilstaand water". Frank Rosin heet die chef, ze vegen overigens daar wel de kommen en de borden schoon, alvorens ze naar hem toe te brengen. Gekke gewoonte hè? Dag, L.
Uhh, ik hep van diverse mensen mail gekregen zeggende dat ik als kok helemaal geen dingen hoef schoon te vegen.
Zo.
Gisteren.
Die Vissoep met poon en Parijse worteltjes (als koolhydraat) en die lauki (als groente).
Pindaolie, sjalot, wat verse gemberwortel, wat lombok, forsch knof.
Soepgroenten, platte peterselie.
Grove witte peper, versgemalen korianderzaad, laurier, gebroken piment, ...
Pot visfond, forsch witte wijn, half visblokje,..., proef.
Kook de Parijse wortel (in tweeën gesneden) in de soep.
Proef. Gebruik miso als zout.
Lauki snijden (pittenzooi weg, vruchtvlees van de huid snijden, blokjes).
Doe de poon (in stukjes) erbij, laat even stoven, de blokjes lauki erbij, vuur uit, ff wachten.
Ik had overigens nog knofcroutons om erover te gooien!
Recept
Lamspootjes
Frans
Zet de schoongemaakte pootjes op met koud water en de ingrediënten van een court-bouillon.
Zodra het water kookt, afschuimen.
Laat een uur of anderhalf zacht doorkoken.
Laat koelen, giet af en bewaar het kookwater; zeef dit indien nodig en breng aan de kook.
Trek de botjes uit de poten (wat niet meer zo goed gaat als ze volledig zijn afgekoeld).
Maak een saus van boter, bloem en het kookwater.
Bak de pootjes op in boter.
Werk wat boter en wat room door de saus en serveer bij de pootjes.
Als je op Pieds de mouton zoekt, lamspoten, "gele stekelzwam", dan vind je dit hierboven.
Spaans.
Kook de pootjes als boven, bewaar een kopje van het kookwater en haal er de botten uit.
Bak in wat olijfolie ui en knoflook.
Voeg op laag vuur half pikant half zoet paprikapoeder toe (of Spaans paprikapoeder, Ñora), wat geweekte saffraan met het weekwater en geprakte tomaat.
Kruid met peper, zout, laurier en kruidnagel.
Laat roerend aan de kook komen, giet er een scheut witte wijn bij, laat weer aan de kook komen en laat zonder deksel op half-hoog vuur staan en wat inkoken.
Hak pijnboompitten en amandelen fijn met knoflook en peterselie.
Leng aan met het kookvocht en voeg toe aan de saus.
Proef op peper en zout en laat een kwartiertje op laag vuur staan, zonder deksel.
Paneer de pootjes en frituur ze.
Serveer met de saus.
Dit zijn de echte. Lief hè?!
Nou. Eindelijk de afsluiting. Kunnen jullie allemaal weer met gerust hart naar bed. (Uhh, handen boven de dekens, ja!)
Planning
Ja, vandaag was ik in stad, dus ik zorgde ervoor dat ik nog van die soep over had. Toch?!
Morgen iets met Roma tomaten, fenegriek-kaas (nooit eerder geproefd; tsja, ff wennen zeg maar) en verse maïs.
Overmorgen gehaktballetjes in buiknet, champignons, rijst (met daoen pandan?).
Hieronder die kaas.
Apart hoor!
Doei!
Maar o jee, wacht...
Vrijdag is gedicht, en trouwens ik vond op de markt ramboetan vergat ik nog te melden, maar er waren er nog maar een paar goed, die vraten we ter plekke op. Ramboetan: ramboet = haar, ramboetan = harig. Net als doeri = stekel, doerian = stekelig.
Maar goed.
Gedicht.
Ik herlees de Reve biografie, en kom dus Hanny Michaelis tegen. Een heel lieve meid, lijkt me. Reve naaide zijn moeder op door, thuiskomend, naar boven te roepen "Is die vuile jodin er al?" Wat Hanny alleen maar leuk vond. Hanny die heel haar familie in de oorlog was kwijtgeraakt.
Maar goed, ter zake.
Gedichten van Hanny Michaelis hier. (alle links hier in een nieuw venster).
Dit is het tweede gedicht in het rij'tje, maar wel het gedicht van haar wat van alle andere het meeste indruk op me heeft gemaakt.
Drie jaar was ik ongeveer
Drie jaar was ik ongeveer
toen ik op een najaarsavond
door het raam stond te kijken
met mijn neus voor het eerst
boven de vensterbank uit
zodat ik toen pas ontdekte
dat er een huis werd gebouwd
tegenover het onze. Met grote
beslistheid verkondigde ik:
dat halen ze 's zomers weer weg.
Mijn moeder die het ook niet helpen kon
moest er om lachen. Tegen het einde van
de tweede wereldoorlog toen mijn ouders
al waren vergast, staken de Duitsers
het huis in brand. Na de bevrijding
werd het weer opgebouwd. Het staat er
nog en ook ik droom nog herhaaldelijk
van betonnen en bakstenen gebouwen
die een veelbelovend uitzicht
drastisch teniet doen.
