Eerst even een gedicht, wat ik ergens vond.
Het laatste landschap van Wu Tao-tsu
De schilder, op de rand van 't Niet gekomen,
heeft voor het laatst penseel en inkt genomen
en schilderde, uit water, roet en licht,
de waaier van een eindeloos vergezicht:
twee vogels die de lege ruimte vangen
boven de bergtop waar de wolken hangen,
het oeverriet, gebogen in de wind
over het water waar de dag begint,
daartussen, aan de regen volgedronken,
het hoogland in zijn spiegelbeeld verzonken,-
En toen, over de wijde voorgrond heen,
liep hij zijn landschap binnen, en verdween.
(Ik vind geen landschappen en allen maar slechte kwaliteit plaatjes van Wu.)
Gedicht doet denken aan Preenen...
Kreeg erbij geleverd van R.:
Er staat naast [dat gedicht]: Wu Tao-tsu [-tZu!] (700-766). Is de grootste Chinese landschapschilder uit de Tang-tijd. De overlevering wil dat hij zijn laatste schilderij binnenstapte, achter een kromming van de weg verdween en niet meer terugkeerde.
Je begrijpt nu wrsch mijn assosiatie na je Pessoa-citaat.
De dood is een bocht in de weg,
Doodgaan is alleen maar: niet gezien zijn.
Het schijnt trouwens ook in een verhaal van Marguerite Yourcenar voor te komen, uit de bundel "Vertellingen uit het Oosten".
En die Donne, dat is wel magistraal. Voorzover ik het begrijp moet ik daar nederig aan toevoegen. Zó moet de 20 jaar oudere Odysseus bij zijn geliefde van weleer zijn teruggekeerd. Ik ben ER-RUG benieuwd naar je vertaling!
Ja, en daar moet ik nederig aan toevoegen dat die vertaling me niet lukt...
Confucius, door Wu.
Yourcenar lees ik niet, geen idee.
Kwam ooit in Frankrijk een leraar Duits tegen, een Fransman!, hij vulde zijn karige uren aan met oud ijzer, en ik zei tegen hem dat ik een ongelofelijk mooi Duits boek las, van Unica Zürn. Nee dat was niks. Ich lese keine Frauen.
Maar goed mensen, probeer haar twee boeken te pakken te krijgen. Het knijpt je de keel dicht en je vergeet het nooit meer. Ennuh, niet de Nederlandse vertaling want die is gruwelijk.
Dunkler Frühling en Der Mann im Jasmin. Dat laatste boek heeft ze trouwens, toen ze in Frankrijk in een gekkenhuis zat, psychiatrische inrichting bedoel ik, in het Frans vertaald. L'Homme Jasmin.
De foto rechts is van Man Ray, btw. (by the way. En als je een Google-plaatjes doet op haar naam dan kom je erg rare dingen tegen. Maar goed.)
Links, gisteren beloofd.
Gedroomd papier hier (alle links hier in een nieuw venster).
Mexico in Brussel hier.
In De Melkweg een tentoonstelling over Carnaval. Op de site niet te vinden dus. DUS.
De evolutie draait door hier.
(Her)zag gisteren Last Tango in Paris.
Ach...
Vanavond Kundun? Seven years in Tibet? Deel 3 (- 6!) Berlin Alexanderplatz? Laastste stuk Once upon a time in the west? Saving Private Ryan?
Postte dit laatst:
Commentaar of ik linkshandig was. Nee. Ik ben ambidexter.
Nou kijk dat zit zo. Laatst hing ik op een muur in mijn huis allerlei portretten bij elkaar. Voor het merendeel gewoon reproducties, ik bezit geen Memling of Rik Wouters, niks bijzonders. Ik ben nou eenmaal een plaatjesmens. Ik ging uit van twee kinderportretten, amerikaanse 19e eeuwse "volkskunst", die elkaar en profil aankijken. Daarna bouwde ik te rechterzijde door met naar links kijkende mensen en aan de andere kant kwamen de naar rechts-kijkers. Daarbij viel me weer op dat er van de laatste categorie veel meer portretten zijn. Veel mensen verklaren dit uit het feit dat wij westerlingen van links naar rechts lezen, en daarom ook een schilderij van links naar rechts bekijken. Dan zeggen ze ook nog iets ingewikkelds over lichtval, maar dat begrijp ik niet. Ik zie het verschil niet van iemand die naar rechts kijkt, waar het licht (ongeveer) vandaan komt en de omgekeerde situatie. NB: alles vanuit de beschouwer geredeneerd, dus "links voor de kijker rechts" zoals ze op rondvaartboten zeggen. Volgens mijn theorie komt daarbij dat het voor rechtshandigen, die in de meerderheid zijn, veel eenvoudiger is een lijnschets van een gezicht met contouren aan de linkerkant van het hoofd neer te zetten dan omgekeerd, zoals bij het portret van je vrouw. Probeer het maar eens. Zet je potlood bovenaan bij het voorhoofd neer en schets naar beneden. De typisch rechtshandige die ik ben gaat dat naar links makkelijker af dan naar rechts. Onzin?
C (C één!!)
Van links naar rechts, dat klopt.(En daar moet je aan toevoegen dat je de koppen nooit met hun neus tegen de zijwand aandrukt. Ik bedoel: er moet ruimte zijn waarin ze (kunnen) kijken.) Maar dat is gewoon academie-wijsheid.
Dat lichtval verhaal, dat weet ik ook niet. Maar ja, en ook wat de rest van je verhaal betreft: ik ben (dus) ambidexter, en zie maar met een oog. Wat wil je nog meer voor ellende in je harses? Uhh, dat je op bijna drie jaar oud je kop en je oog helemaal opengelegd hebt (ontsnapt aan de hand van een tante, motorfiets...) en dat dus je spraak-harses deels links deels rechts zitten. Wat een communicatie-stress tussen links en rechts. Misschien moet ik maar een lobotomie'tje krijgen...
Dit is niet de lobotomie maar de electroshock. Ook erg genoeg. Hier.
Op het eind van de film krijgt hij wel een lobotomie.
Recept
Eindelijk
Wiener Schnitzel, de echte
Hamer kalfsschnitzels goed plat.
Zout en peper ze en paneer ze: haal ze door bloem, dan door losgeklopt ei en leg ze dan op een flink dikke laag paneermeel; draai ze en druk ze met acht vingertoppen tegelijk op verschillende plaatsen krachtig het paneermeel in zodat het vlees nog dunner wordt en op een enkele plek zelfs scheurt.
Draai en herhaal.
Bak de schnitzels op vrij hoog vuur in boter.
Serveer met ansjovisfilets, gehakt eiwit, gehakt eigeel, kappertjes en met citroen.
Doehoei!
