Harold Nicholson

De toetjes van de Willem Ruys (1)

Wat me tegenvalt op deze boot zijn de toetjes waar ik mij zo op had verheugd. Een van de minder prettige aspecten van onze moderne wereld is dat de traditionele toetjes bijna helemaal verdwenen zijn. Toen ik als kind logeerde in Clandeboye of Shanganagh, waren er bij elke maaltijd wel twee verschillende toetjes. Wij kregen bijvoorbeeld eenpersoons plumpudding, een-twee-drie, biscuitpudding, citroenpudding, allerlei custards, flensjes, hangop, caramelvla, appelschoteltje, sinaasappelvla, broodpudding, bitterkoekjesvla, bloempap, meringues, marshmallows en allerlei taarten. Voor de Eerste Wereldoorlog kwam er met de kaas altijd 'lunchcake'. V. geeft zelf niet veel om zoete dingen en eet liever van die zure hapjes die pikant heten, maar zelden lekker zijn. Ik heb eigenlijk het gevoel dat zij mijn liefde voor toetjes maar verwijfd vindt of misschien Schots of een beetje burgerlijk. Op Sissinghurst wordt ik geweldig verwend in dit opzicht, maar op mijn club krijg ik die zaligheden nooit. Dag in dag uit, bij iedere maaltijd staat het woord 'griesmeel' op het menu, je kunt weliswaar ook ijs krijgen, maar ik heb nu eenmaal een hekel aan ijs. Toen ik een keer opperde tegen de secretaris (een man die voor alles openstaat maar niet voor luxe neigingen) dat ik wel eens een soufflé zou willen hebben, kwam er meteen een minachtende trek op zijn gezicht. 'Maar dat zou een andere kok betekenen' zei hij dan ook tamelijk scherp. Ik had de moed niet er nog op door te gaan