Gristus. Die mongolen-adverteerders, die
moeten gewoon maar afgemaakt worden of zo, godsammekraakuh...
Vrijdag = gedicht.
His picture. John Donne.
Een van de mooiste gedichten ooit.
Ben al jaren bezig het acceptabel te vertalen...
HERE take my picture; though I bid farewell,
Thine, in my heart, where my soul dwells, shall dwell.
'Tis like me now, but I dead, 'twill be more,
When we are shadows both, than 'twas before.
When weatherbeaten I come back ; my hand
Perhaps with rude oars torn, or sun-beams tann'd,
My face and breast of haircloth, and my head
With care's harsh sudden hoariness o'erspread,
My body a sack of bones, broken within,
And powder's blue stains scatter'd on my skin ;
If rival fools tax thee to have loved a man,
So foul and coarse, as, O ! I may seem then,
This shall say what I was ; and thou shalt say,
" Do his hurts reach me? doth my worth decay?
Or do they reach his judging mind, that he
Should now love less, what he did love to see?
That which in him was fair and delicate,
Was but the milk, which in love's childish state
Did nurse it ; who now is grown strong enough
To feed on that, which to weak tastes seems tough.
Thine, in my heart, where my soul dwells, shall dwell.
'Tis like me now, but I dead, 'twill be more,
When we are shadows both, than 'twas before.
When weatherbeaten I come back ; my hand
Perhaps with rude oars torn, or sun-beams tann'd,
My face and breast of haircloth, and my head
With care's harsh sudden hoariness o'erspread,
My body a sack of bones, broken within,
And powder's blue stains scatter'd on my skin ;
If rival fools tax thee to have loved a man,
So foul and coarse, as, O ! I may seem then,
This shall say what I was ; and thou shalt say,
" Do his hurts reach me? doth my worth decay?
Or do they reach his judging mind, that he
Should now love less, what he did love to see?
That which in him was fair and delicate,
Was but the milk, which in love's childish state
Did nurse it ; who now is grown strong enough
To feed on that, which to weak tastes seems tough.
Gisteren
Tempeh, kastanje champignons,
loempia-vellen
Tempeh nogal klein snijden, zie boven, en uiterst kort in
vrij hete olie frituren. Iets bruin = OK. Uit de pan, afkoelen.
Pinda-olie, rode ui, knof, gemberwortel, lombok...
Champignonhoeden in schijfjes meebakken op hoog vuur,
uitdrukken met een platte pureestamper (met een plaat ipv een spiraal).
Medium sherry, Indisch laurier, citroenblad, wat
fijngewreven komijn...
Proef. Gebruik miso als zout.
Tempeh erdoor.
Ovenschotel, invetten, dubbel loempia-vel erin, spul erover,
weer dubbel vel, aandrukken, weer spul, weer dubbel vel.
Bovenste vel insmeren met losgeklopt ei, en als je de randen
van de vellen naar binnen vouwt en je wil dat het plakt, dan natuurlijk ook
inkwasten met ei.
De eerste "loempia-pie" of
"loempia-pastei" ooit gemaakt.
Kijk. Uiterst vergelijkbaar met filo-spul. Maar heel veel
minder gezeur (filo scheurt, en je moet elk vel inkwasten met boter) en
minstens zo lekker en krokant!
Weg met Filo!
O ja, vanmiddag een bespreking over een
website, uhh, aller-aller-aller eerste opzetje, ziet er niet
uit, hier
(alle links hier in een nieuw venster).
En vervolgopdracht website meerval-kwekerij.
En met die vis-tiepe had ik het over
glasaal. Zie glasaal en hoe je het eet hier
(alle links hier in een nieuw venster).
Bangladesh nu.
Harrison hier.
While my guitar hier.
Here comes the sun hier.
My sweet Lord hier ("Hare Krishna!"). (Staan ze op straat met kale koppen hare hare te zingen)
(Shankar hier.)
Harrison hier.
While my guitar hier.
Here comes the sun hier.
My sweet Lord hier ("Hare Krishna!"). (Staan ze op straat met kale koppen hare hare te zingen)
(Shankar hier.)
Doei!
