Ik lees net in het verzameld werk deel 6 van Karel van het Reve (zie enkele dagen geleden) over Han Pieck, en eerder wat over Hildo Krop.
Die twee hebben wat gemeen: ze werkten beiden voor de KGB.
Aardige anecdote trouwens over Han Pieck, een, om met de woorden van Karel te spreken, veel beter kunstenaar dan Anton; zie ook hier ("communistisch schilder", wat is dat nou voor gelul) en hier (alle links hier in een nieuw venster).
Maar goed. Die twee Pieck's zaten in Den Helder op het gymnasium. En konden erg goed tekenen. En in die klas zat ook Annie Verschoor, later Annie Romein (Omzien in Verwondering). Zie hier.
En Annie was zo jaloers op dat tekenwerk van de Pieck's, dat ze die hele gymnasiumtijd categorisch geweigerd heeft wat dan ook te tekenen. (Dat tekent haar!)
Zie over Annie trouwens vooral Annie get your gun, een van de beste verhalen van Karel.
Trouwens Krop zie hier.
En nou gaan we vreten, nadat ik niet heb kunnen terugvinden welke bekende kinderboeken Han ook weer heeft geïllustreerd...
Dit ziet er raar uit, maar het was echt enorm lekker.
Gekookte krieltjes met opgebakken spitskool.
Kook krieltjes, de grotere in tweeën of drieën, in wat water met wat kruidenbouillonblokje.
Afgieten, koudspoelen.
Iets olijfolie, ietsje boter, rode ui, knof...
Niet al té fijn gesneden spitskool erbij, roerbakken...
Laurier, flink fijngewreven komijn...
Witte wijn, Oxo, piripiri...
Proef (Wow!)
Aardappeltjes erdoor, op een goed warm bord scheppen, dunne plakjes zult erover (niet die gelei-troep uit de super maar stevige Brabantse, of -desnoods- Limburgse, maar liefst Duitse; die Duitsers hebben een speciale soort om warm te eten; zie hieronder), doek erover, ff wachten, smullen...
Ik at die zult ooit in Bad Bentheim, als voorgerecht, dus ik vroeg of ze die Bratkartoffeln weg wilden laten. En verdomd, het werd er op de rekening afgetrokken!
Hoofd had ik uitstekende varkenshaas met gedroogde gewelde pruimen.
Uitstekende wijnen ook, en dat alles in een fraai ingerichte voormalige Scheune, met buiten een oorverdovend onweer en wolkenbreuk.
Zoiets onthou je...
Zag trouwens eindelijk weer eens een mooie film, Il Vangelo secondo Matteo, het evangelie volgens Mattheus. Pasolini.
Heel mooi. Erg mooi.
Die Maria (zie hierboven), met een geile mond meestal. Ja, zo was die, verdomd.
Wat niet goed uit de doeken komt (iets waarvan ik overtuigd ben), dat is dat Jezus een soort spuiterskop gehad moet hebben, een halve psychopaat, een hystericus met wijd opengesperde ogen.
Hij begint wel te zeuren op een gegeven moment, én hij doet precies dat wat Karel van het Reve hem aanwreef: om populistische redenen na zijn wonderen toch vooral roepen dat ze het niet moeten doorvertellen, opdat ze het breed zullen doorvertellen.
O ja, Koken met kristallen, daar kwam die culinaire opgeblazen kikker van Trouw mee aanzetten. Zie hier. Smakelijk!
Mail van L.
Goedemorgen Maarten, loop ik vanmorgen met de hond door het park, het is nog schemerig, kom ik allerlei hardlopende duo's, bestaande uit zwaar middelbare heren, tegen. Oogstrelend is het bepaald niet, komt ook door die leuke pakken die ze aan hebben. Ik loop me er dus over te verbazen, besef ik ineens dat die activiteit nog het gevolg is van de goede voornemens van het nieuwe jaar. Over een paar weken zal het wel weer rustig zijn.
Het is weer vogeltelling in de tuinen. Ik heb al zo'n jaar of 20 twee valkparkieten. Eerst hadden we Jozef en die had één lied: "Tarararara túút". We kochten, voor zijn gezelligheid, er nog een valkparkiet bij, Miep Miep, genoemd naar het geluid wat hij/zij maakte. Miep miep hield zijn/haar kop ondersteboven vlak voor Jozef, luisterde en nam daarna zijn lied over. Jozef deed nu alleen nog: "Miep miep". Ben ik, om Jozef aan een nieuw lied te helpen, een speciale cd met vogelgeluiden gaan kopen en draaide dat af, vlak voor hun kooi. Ik werd weggeroepen en toen ik terug kwam zaten die twee vogels verwilderd tegen het gaas van hun kooi geplakt en de grond lag vol met veren en ik wist ook niet dat er zoveel bloed in zo'n beestjes kon zitten. Enfin, het is allemaal goed gekomen, ik vertelde al, ze zitten er inmiddels een jaar of 20, Miep miep zingt "Tarararara túút" en Jozef doet "Miep miep". Groeten, L.
Ff een andere vogel, wilde eend.
Want die had ik dus een gekocht dus.
Ff vergelijken.
Dictionnaire du Gastronome
Eend nooit "hangen".
1 eend = 2 personen.
Er wordt geen onderscheid gemaakt, wat de recepten betreft, tussen tamme en wilde eend (en in de volgende geraadpleegde boeken evenmin). Ik denk dus dat je recepten moet raadplegen, en in het achterhoofd moet hebben dat tamme vetter is. Geen wilde aan het spit dus. In principe.
China komt ook aan de beurt, maar dat is een loop-eend. Dat is wat anders. Die worden trouwens in Nederland gefokt voor eigeel (meer kleurend dan van kip) voor de beschuit-industrie.
Loop-eend
(Die mislukt-culinaire tiepo's van Trouw en van NRC Next, die zitten, dit blijft onder ons!, kwijlend mee te lezen, kwijlend van mijn kennisniveau...)
(En wat dacht je van Kleuter Woudwijk?!-)))
Oxford nu.
Ja, wel "...(See Wild duck)", maar daar enkel dat ze van zoet water beter smaken dan van zout / brak water.
Geen recepten dus, maar ja, de Oxford is sowieso geen receptenboek.
Larousse nu.
Heel wat recepten, onder andere mijn favoriete d'Albufeira (Bayonne-ham, madera en paddo's), maar weer dus geen differentiatie tussen wild en tam.
Barbarijse eend, ook een erg lekkere soort...
Gaston Clément nu.
Veel variatie tussen eend en jonge eend.
Taling komt ter sprake (zie hieronder, en ik heb in die andere boeken niet op teal of sarcelle gezocht).
Citaat uit dat fantastische boek (De Raadsman in de Kookkunst) nu.
Gekweekte eend, wilde eend, eend van Barbarije, Indische eend [loopeend], eend van Nantes, eend van Rouen, boerderij-eend, vijvereend, tamme eend of plasser [? van plas water?], allen [sic] zijn zij uitstekend wanneer zij worden omkranst met olijven, doperwtjes, uitjes, rapen [knolletjes] en zelfs met sinaasappel [want dat vindt hij maar niks; vraag is of hij Canard à l'orange bedoelt, of Peking eend, want behalve over sinaasappel noemt hij in een adem China].
Taling. Mooi verhaal.
Op de eerste plaats mochten we vroeger, katholieken, op vrijdag geen vlees eten.
Geen probleem. Ik herinner me de grote borden vol asperges en gepocheerde eieren en boterjus bij mijn opa en oma...
Op de tweede plaats mocht je wel vlees eten als je "op reis" was. Dus de chauffeur geroepen en op naar Roermond en de gebraden duiven...
Op de derde plaats waren er per bisdom uitzonderingen. In Breda (ik woonde, directeur van Scryption, in Tilburg, wat natuurlijk onder Breda viel) mocht je wél op vrijdag taling eten (nu niet meer, uhh, maar dat is omdat het beschermd is nu).
En in Tilburg had je een erg goeie poelier / wildhandel. En die had taling. Daar heb ik het ontdekt.
Dus ik haalde er regelmatig taling, en dikwijls op vrijdag, de dag dat ik afreisde van mijn werkweek.
Zegt die poelier op ene Meneer, u bent zeker pastoor?!
Ik een zwartjurk...
