dinsdag 8 augustus 2017

Gordon en Eko













Zanger Gordon eet sinds kort gezond, en leverde gisteren commentaar op groente en fruit van AH. Het spul is vies en heeft geen enkele smaak. Gordon kan het weten: hij heeft/had allerlei kwalen, een schommelend gewicht en hevig diabetis. Door zijn nieuwe zienswijze is hij afgeslankt en zelfs de diabetis is verdwenen, terwijl vroeger alleen zijn laatste vriend pleiten was.
Hij blijft zakenman dus begint hij "een afhaal" met gezonde broodjes in Amsterdam. Ik ben benieuwd of hij het geduld kan opbrengen om met meer kritische klanten om te gaan i.p.v. huisvrouwen uit de provincie die een selfie met de grote zanger willen.
Er is wel een markt voor, denk ik, maar omzetsnelheid halen?

Bij de Ekowinkel zijn de groente en fruit soms verslakkerd.
Koop ik spul dat zijn beste tijd heeft gehad, is dat mijn eigen schuld; had ik maar beter uit moeten kijken. Ik breng de "vergane glorie" terug naar de winkel en de boel wordt omgeruild. Een en ander is het gevolg van te weinig en niet voldoende geschoold personeel.
Het zal een centenkwestie zijn.
De chefs aldaar lijken wel deskundig , zijn chagrijnig en ook snel weer vertrokken.
De verkoopsters zijn schrikkerige, eigengebreide huisvrouwen, die hun deskundigheid voornamelijk thuis hebben opgedaan.
De verkopers zijn lieve jongens, die nog niet weten wat ze willen, maar het best wel een beetje "te gek" vinden, al die vreemde spullen.
De kassameisjes hebben allemaal een beugel, kijken langdurig op een prijskaartje, slaan het bedrag hortend aan op de kassa en zijn zeer verbaasd als daar een bon uit rolt.

Via de radio verneem ik zojuist dat de schrijver wiens boek besproken werd, zijn jeugd voor een gedeelte verpest zag, doordat hij op school tijdens gymles, bij het samenstellen van twee teams, als laatste werd gekozen.
Ik voelde die bui al hangen: het is opvallend hoeveel mensen in het openbaar hebben verteld dat "dat niet gekozen worden tijdens gym" een deel van hun schooltijd verpest heeft.
Vraag ik me af: hebben alle mensen, die met dat probleem geworsteld hebben, de openbaarheid gezocht, of zijn er nog veel meer die in stilte hebben geleden? Hoe zit het dan met degenen die de teams, door te kiezen, samenstelden en wat doen die nu? Om over de gekozenen maar te zwijgen. Ik zelf worstelde ook met dat probleem: ze kozen mij niet eens, ik bleef als laatste over en moest hollend achter een reeds weglopend team aan.