Post en zo

C1:
Het sprookje is wrsch "Rübezahl", een hele serie sprookjes over een grote reus die in het Siebengebirge woont. Huu!, daar kon mijn grootvader me de stuipen mee op het piepkleine lijf jagen. De reus is een beetje zonderling, soms zeer beangstigend, maar in wezen een goed wezen. Als ik me goed herinner kweekte hij (en at hij graag) Rüben (oranje peen). Nou kijk maar naar die baard...

Je zit in de buurt (Googlede even).



Dit is Ruebenzaehlen, wortels tellen.

Die dingen waar je om vroeg, dat waren adventskalenders. Iedere dag, vanaf 1 dec tot kerstmis een raampje openen. Ik heb ze zelf ook nog,20 jaar geleden voor mijn kinderen proberen te kopen, want in mijn kindertijd waren ze best leuk. Maar mijn hemel, wat maken ze er vandaag een afschuwelijke rotzooi van. Bovendien boordevol commercie.

O ja. En inderdaad:



Dank!

Dag Maarten
Tilge: hier (alle links hier in een nieuw venster).
Een bewerking van Bach van het Stabat Mater van Pergolesi.
Muziek vrijwel identiek, maar de tekst van Psalm 51 er op "geplakt" door Bach. Klinkt, als je Pergolesi goed kent, uiterst wonderlijk. De klanken kloppen niet...
Dag! H.

Dank!



Recept
Tuinboonpeultjes met ham, Zuid Europa
Verkrijgbaar bij de betere Turk.
Kook de (heel gelaten) peultjes gaar met iets zout en laat uitlekken (als je van die lange dunne hebt: in stukken snijden).
Bak in flink olijfolie blokjes rauwe ham tot ze juist beginnen te bruinen, met wat knoflook erbij.
Sauteer de peultjes dan in dezelfde pan, met wat bonenkruid.

De peulen van tuinbonen, die wij altijd weggooien, kunnen, als de tuinbonen niet te oud en groot zijn, prima worden meegekookt met de tuinbonen; snijd ze in ruitjes.



Kookte gisteren die kreeft. De bouillon, het kookwater eerst gemaakt.
Olijfolie, ui, knof, wat wortel, wat prei, peterselie, selderij.
Beetje kentjoer / kencur (klein stukje, fijngehakt), ietsje kruidnagel, ietsje foelie, wat geplet korianderzaad.
Pot visfond en scheut groentenbouillon.
Flink versgemalen witte peper.
Laten trekken, zeven.
Laten trekken met geplette stelen van kastanjechampignons, zeven.
Kreeft erin koken en de champignoms.





Heb deel drie van de Verzamelde Werken van Tsjechof gekregen, onmiddelijk dat verhaal De Sirene opgezocht en inderdaad (Karel van het Reve schreef erover), een waanzinnig verhaaal.
"Nadat u een stukje haring met een uitje en mosterdsaus hebt genuttigd moet u dadelijk een hapje kaviaar nemen, daarna zwarte rammenas met zout en dan weer haring, maar het allerbeste zijn ingemaakte melkzwammen."
Zo gaat dat vijf en een halve bladzijde door.
"Een pastei moet appetijtelijk zijn en schaamteloos in heel haar naaktheid, zodat je verleid wordt. Je knipoogt naar haar, snijdt een flink stuk af, en door een overdaad aan emoties overmand wriemel je er wat boven met je vingers. Je begint te eten, het vet druipt er als tranen vanaf, de vulling is machtig, sappig, met eieren, ingewanden, ui..."
"Maar het allerbeste is borsjtj op zijn Oekraïens, met ham en worstjes. Daar komt zure room bij en verse peterselie en dille. Vleessoep van ingewanden en jonge niertjes is ook grandioos".



Las in de krant dat een derde van de Nederlanders met kerst gourmet. Ik heb dat nog nooit van m'n leven gedaan, net zomin als steengrillen (hoewel ik me daarbij wel wat kan voorstellen). Wat ik wel heb gedaan, en wat erg lekker is: zoutgrillen. Ovenschotel met zeezout, goed inklinken, zeer heet stoken en daarop kleine stukjes vlees, vis en groenten grillen. Erg lekker.



Omdat je in YouTube niet op taal kunt zoeken is gourmetten daar een lange reis. Vond wel dit.

Melkzwammen. Toen ik in Navarra woonde kwamen mensen ze rond mijn dorp zoeken, niet om ze te eten maar om ze door te verkopen naar Catalonië, waar ze mateloos populair zijn. In sommige boeken vond ik dat ze niet erg smakelijk zijn alhoewel ze Lactarius deliciosus heten. Maar ze waren heerlijk. Het terroir... Ik plukte er ook oesterzwammen op omgevallen iepen of abeelen of zo, enorm rijk van smaak. Maar ja, de natuur is wat anders dan de kwekerij.
Een keer vond ik er groene anijszwam. Het ene boek zei niks over eetbaarheid, het andere boek sprak van niet lekker. Proef op de som genomen, een kleintje in een omelet, inderdaad, anijs, maar daarna heb ik me toch een trip gehad... (Geen foto te vinden.)



Die melkzwam, hierboven, heeft twee kenmerken. Gekneusd wordt het blauw (penicilline) en gebroken bloedt het (melksap). En in de boeken staat dat je ze niet kan drogen. Klets.

Was bij een vrouw, bijna 80, die huilend vertelde dat ze als kind (14 of zo, maar dat was toen veel jonger dan nu) in de oorlog joden verraden had. Kwamen er NSB'ers, wist ze veel, "Wonen hier ook mensen in het geheim?" Ja hoor, daar en daar.



Mussert
(Heeft die tiepe in die witte jas een drol op zijn hoofd?)

Ik lees nu Grunberg's keuze uit Karel van het Reve, en daarin lees je ergens iets, wat aan die foto doet denken. Iets van Tucholsky. Zoiets van (maar het ging over een tekst) "Als ze zo een foto zien dan zijn er twee mogelijkheden. Of ze beseffen dat dit foute boel is of ze beseffen dat niet. In dat laatste geval is elke uitleg nutteloos."



Ze had een cyclaam gekregen. Ik zei dat ik vroeger winterharde cyclamen had, Cyclamen persicum. Heel kleine bloempjes, althans de echte, de originele.