Hielp iemand met een verhuizing en kreeg hulp van 'n paar vrienden van haar. God nakend wat 'n volk. Macro-dynamische kruidenvrouwtjes onder leiding van 'n post-holistische haarboer. Nee, mee-eten deden ze niet ("Goh, jammer!") want "We hebben ons eten zelf bij ons." Maar m'n wijn, daar kwamen ze prima mee terecht ondanks dat die toch niet biodinamies gefokt was. Of ik dan wel dat eten met al die kleurstoffen en zo at. Ik zeg ik wel; ik ben 'n gewone frisse Hollandse hoereloper. Enfin. Ging me, onder de verf, bij De Sportvlek (tegenwoordig de Mop) bezatten. 'n Oud mannetje aan de tap zei "Doet hem mor 'n gloasie peut."
Ik deel een flat met A., die weer op het rechte pad is voor zover dat mogelijk is met z'n driekwart verdampte harses, en die bijvoorbeeld als je samen op het balkon zit en hij eerder naar binnen gaat, de deur achter zich op slot doet en dan vijf kwartier gaat staan douchen Gelukkig was de Pakistaanse buurman thuis want anders had dat Pakistaanse vrouwtje me nooit binnen gelaten. Boven zijn 'n stuk of 30 Ghanezen, het aantal en de afkomst beide zo-te-horen, sinds gisterenmiddag aan het besnijfeesten. Ook dàt zo te horen, aan het gegil van kinderen.
D'r was 'n Araabs manneke aan de deur die vroeg of Toettoe of zoiets hier woonde. Ik zeg "Nee gelukkig niet" en 'n ook daar ingekwartierde keukenkastjes makende ex-advocaat zei "Nou, jij bent ook niet subtiel." Ik zeg "Nee. Ik ben Ván Thiel."
Erg leuk was het om tijdens de middag-sluiting aan de deur te komen rammelen van de bibliotheek. Dan zaten ze allemaal met hun boterhamtrommeltjes en hun mond vol, hielden op met kauwen en bleven bewegingloos en met half open mond naar je kijken tot je weer weg ging.
Was weer even bij de Vlek, en 'n oud mannetje wat ook altijd ouwe drinkt kwam binnen en zei "Ik was bij de dokter en die zegt drinkt u veel? Ik zeg ja, ouwe klare zeg ik. Zegt-ie dat maggu niet meer drinken. Geef me dus maar 'n jonge."
Zag tegenover het station van Gorinchem dat beeld van die hond. Je vraagt je af waarom die geëerd wordt. Misschien heeft hij, want meestal zijn het hij-honden, 'n kind van 'n dominee uit de plomp gehaald of in de oorlog iets met geheime berichten gedaan. Of Hans Warren gebeten en daarna bek-exceem gekregen. Belde later Gemeente-informatie. Die hond blijkt geprobeerd te hebben een boek over kunst te lezen. Nou, dan had er wel 'n grotere sokkel bijgekund ook, dacht ik.
Shokeerde de nieuwe buren van TL door te zeggen "Nee, ik werk zwart. Maar wel altijd met behoud van uitkering, hoor." En de kat van de oude bewoners kwam aanlopen. Die kwamen dat beest ophalen, ik zeg Wilt u ook een glaasje wijn, zegt ie Is er iemand jarig?!
Gorinchem, café De Sportvriend in de Haarstraat (De Sportvlek in de Zijnstraat), alwaar verfvlekken op kleding geen verbazing wekken, en zowel het biljart als de eigenaar altijd blauw zijn. "Pappie, ik zie tranen in uw o-hogen" en ook "In gedachten / zie ik het kerkje weer, / waar we trouwden" etc. Gelukkig maar P. dat jullie bootje nooit ruwe zee had! Schuin tegenover me zat een bejaard vrouwtje, jas aan, boodschappentas, flesje bier, en met d'r handen, althans de uiteinden van haar vingers, zo op de rand van het tafeltje. Met 'n uitdrukkingloos gezicht, terwijl ze toch wel gevoelens moet hebben want anders ga je als 65-70 jarig vrouwtje niet in je eentje in 'n volkscafé zitten. Vlak voordat ik er binnen ging zag ik 'n man in 'n witte burnuz of kaftan of hoe heet dat, en met 'n wit petje en 'n rode baard. Zo is het altijd wat. "Moeder blijft lachen / hoe lang het ook duurt" hoorde ik gisteren iemand zingen bij de Sportvlek.
