De Ekowinkel had witte doosjes met prachtige champignons voor een gewoon prijsje. Ik kocht ze zaterdag, vandaag zagen ze er nog prachtig uit. Er hoefde niet veel aan schoongemaakt te worden. Ik sneed ze klein en bakte ze in een droge gloeiend hete stalen koekenpan. Ze kleurden mooi oranje/bruin. Toen de hele pan die kleur had, voegde ik p/z en wat schijfjes roomboter toe, daarna een grote sjalot kleingesneden en een el. pittige paprikapoeder. Uiteindelijk gewoon water met scheutjes erbij. Lekker lobbig, heerlijk, ooit van mijn vader geleerd.
Ik nam volkoren beschuit, beetje roomboter erop, daarna royaal mascarpone, grote pluk gemengde kiemen, fijn geknipte zeekraal en een snufje zeezout. “Is dat lekker, loek?” “Dat is zachtjes uitgedrukt, dat is heel lekker!” Ik at er vier. Enfin reden om dat Budels bier met honing te halen en nieuwe beschuit. Dat lijkt me nu helemaal lekker: een beetje dat zoetige van dat bier en o.a. dat zilte en beetje bittere van dat hapje.
