Spul in spek
Ik was toch tig keer bezig geweest op venkel in spek te pakken, voor in de oven? Dat spek krulde er krokant wordend vanaf, met dubbel spek of met een tweede keer spekken krulde het er nog steeds af, met keukentouw krulden het spek rond dat touw...
In ene wist ik het!
Stoofpeertjes in spek
Stoofpeertjes kop kont, en spek eromheen.
Niet dat domme ronde uit mekaar flikkerende supermarkt-ontbijtspek maar gewoon langwerpige plakjes van bij de slager. "Graag ietsje dikker gesneden". Je hebt 1/2 à 2/3 ons pp nodig. Bedenk dat het aan gewicht verliest.
Spek rond dat peertje wikkelen (rond de schil, en beginnen met het bredere uiteinde van het plakje spek) en dan komt het: dan moet je er een stuk van dat slagers-steunkousen elastiek voor rollades omheen trekken. Als je een beetje handig bent dan lukt dat vrij simpel gewoon met je handen. Je spreidt het, je haalt het er over, laat het los en knipt het af, en dan knip je het nog aan de twee uiteinden bij.
Hieronder hoe het ook kan. Op een bakring eerst. Dan gaat het makkelijker op die peer, maar dat op die bakring werken van dat spul, dat is dán weer gedoe.
Zie maar.
Maar probeer het zeker uit want het is de culinaire vondst van de eeuw, verdomd.
Snijvlakken bodem en top iets invetten (zie de volgende foto, want anders gaat dat er grauw uitzien), in de oven, en lang en laag (140° of zo) bakken tot je voelt dat de peertjes zacht zijn.
Uit de oven, iets koelen, steunkous eraf knippen etc.
Ongelofelijk goed gelukt (je kon er verdomd dat spek nauwelijks vanaf getrokken krijgen, zo mooi zat het er op; zie de laatste foto).
Ik ga dat met kleine venkeltjes doen, en met rode biet (alles rauw natuurlijk) en met een stuk winterwortel en met...
En met iets langwerpige aardappelen! (Dat heb ik al in de planning, met gestoofde hamlap, pekelbonen en mostarda.)
Van H (die at vandaag een hele bak van die peertjes leeg) moet ik het ook maken met zoete aardappel, nou vooruit dan.
Kweepeer, mispels (harde gele natuurlijk), you name it.
Dit wordt een culinaire revolutie!
Ik at het met fideuà.
Wat is dat nou weer?
Nou, simpel, dat is paella gemaakt met pasta (fideus in Valencia) ipv rijst.
Recept komt later, maar zie vast Wiki hier. Alle links hier in een nieuw venster. Die dunne pasta, dat is hol hoor. Ik maak het met fideus perla, maar dat vind je hier niet makkelijk. Probeer maccheroni of anders maar gebroken bucatini of desnoods durum tarwe macaroni.
Zie een plaatje hier.
En de Oost-Spaanse keuken is enorm verwant met de West-Italiaanse (in Spanje heb je canalones en lasaña), dus als je in Italië zwarte risotto hebt, met inktvis en mosselen (Genua!), dan heb je in Spanje zwarte paella én fideuà negra, zie hier. Toeristen zeggen altijd Wat is dat zout, maar het is niet zout. Het is de smáák van het zout...
Ik dacht Die fideuà smaakt perfect met garnalen, en die garnalen die vinden dat spek heerlijk. En dat was ook zo. En dat spek vond die peertjes weer heerlijk. En ik vond die witte Côtes du Rhône daarbij weer enorm lekker. Die met dat blij-makende etiket, die Dauphins, zie hier.
Enfin.
Weer wat voor het boekje Vies Lekker!
