Malamud

De hongerige huwlijksmakelaar

'Uw moeilijkheden zijn ten einde. Ik heb voor u een eerste-klas bruid.'
     'Laat u mij met rust over dat onderwerp.' Leo deed net of het hem niet interesseerde.
     'De wereld zal dansen op uw bruiloft.'
     'Alstublieft, meneer Salzman, geen woord meer.'
     'Maar eerst moet ik weer op krachten komen.' zei Salzman zwakjes. Hij frunnikte aan de riemen van de tas en haalde een vettige papieren zak te voorschijn, waaruit hij een hard maanzaadbroodje pakte en een gerookt wit visje. Met een snel gebaar ontdeed hij de vis van zijn vel en uitgehongerd begon hij te kauwen. 'De hele dag heen en weergerend,' mompelde hij.
     Leo keek toe terwijl hij at.
     'Een plakje tomaat hebt u misschien?' vroeg Salzman aarzelend.
     'Nee.'
     De huwlijksmakelaar sloot zijn ogen en at. Toen hij klaar was, veegde hij zorgvuldig de kruimels bijeen en wikkelde de restanten van de vis in de papieren zak. Zijn ogen dwaalden achter zijn brilleglazen door de kamer totdat hij, tussen enkele stapels boeken, een éénpits gasstel ontdekte. Zijn hoed even lichtend vroeg hij nederig: 'Een glas thee hebt u misschien, rabbi?'
     Met een schuldig geweten stond Leo op en zette thee. Hij schonk in en legde er tot grote vreugde van Salzman een schijf citroen en twee suikerklontjes bij.
     Toen hij zijn thee op had, waren Sapzman's krachten en zijn goede humeur teruggekeerd.
     'Vertel me eens, rabbi,' zei hij beminnelijk, 'hebt u nog gedacht over de drie cliënten die ik u gisteren heb genoemd?'