“Hoe vullen we de zendtijd zaterdagmiddag zo goedkoop mogelijk” was de vraag denk ik, bij de commerciële omroep. “ Met een vrouwenprogramma: beetje eten, beetje schoonheid, beetje natuur, beetje afvallen, en dat kost ons niks” zal een gladdekker gezegd hebben.
In dat programma kwam ik, al zappend, terecht.
Een vriendelijke, beetje rommelige, vrouw was met een blender in de weer en ze vertelde dat er ook een boek was uitgebracht met haar recepten, “Oergondisch Koken”.
De interviewster, die ik al heel veel jaren voorbij zie schuiven op het scherm, was erg onder de indruk. Er werd gekookt zonder koolhydraten. Er werd dit keer een cocktail gemaakt van boerenkool, bloemkool en verder o.a. kokosmelk. Die interviewster, zeer zwaar opgemaakt, vertoonde met haar uiterlijk sterke overeenkomst met bijna alle haaien in alle tekenfilms. Het had als voordeel dat haar gezicht van tevoren reeds de grimas vertoonde die ze anders had gekregen na het drinken van dat vieze spul.
“Dus jij kookt zoals in de oertijd” vroeg de haai. “Ja” zei de slons. “De mannen waren in die tijd aan het jagen en de vrouwen maakten het thuis gezellig met de kinderen en een vuurtje en het eten, en de mannen kwamen een of twee keer per jaar thuis”. “Gòh” zei de haai, “dat jij dat allemaal uitgezocht hebt” en ze nam nog een zeer bescheiden slokje.
De camera draaide naar een keurige huisvrouw, aangekleed “op zijn zondags”, met naast haar een beetje een boertig type die voorgesteld werd als de kunstenaar Mario. Achter hen stonden een paar bloempotten met daarin takken met vreemd gevormde blaadjes eraan: van afstand zag je al dat de boel “kunstzinnig” in mekaar gefrunnikt was.
De vrouw zei dat we hier met passieve kunst te maken hadden. Mario werkte met oer- en knoeststammen(!) uit de natuur en Mario maakte er zelf dan blaadjes van kunststof aan. (Ze leken een beetje gemaakt van groene pijpenragers.) Voordeel? Geen ongedierte en vuile luchtjes in huis. Actieve kunst zou zijn als Mario een wand van berkenstammen zou maken.
Twee vrouwen in badjassen liepen blij lachend een sauna in. Ze waren op de Wellnessboot en er waren allerlei sauna’s en zij hadden gekozen voor een sauna met een prachtig panorama: dat bleek een uitzicht op twee vrouwen in een zwembadje, waarvan net de hoofden met badmuts boven het water uitstaken. De ene vrouw in badjas had de rimpels boven haar neus al weg laten halen met “injectables” zei de haai, en tegen de andere vrouw zei ze “Jij zal hier ook wel de nodige afspraken voor behandelingen hebben gemaakt”.
Een man, die sterk aan die dokter uit “Zeg eens Aaa” deed denken (net zo’n chagrijn) vertelde dat een vrouw die 20 kilo afgevallen was, nu een bindweefselmassage zou krijgen, dan raakte ze vanzelf van al die overgebleven vetflappen af. Robert (zo heette hij) wilde ook nog even kwijt dat het eten van die rauw kolen en ook rode ui wel eens “schildklierproblemen” kon veroorzaken .
De kokkin/schrijfster kwam met kleine glaasjes aanlopen. “Wat is dat nu weer?" vroeg de haai behoorlijk angstig. “Dat moet je zien, alsof je je ijskast opruimt en nog wat restanten vindt, zoals die kolen bijvoorbeeld; ik heb er nu nassi van gemaakt, zonder rijst” sprak de “kokkin”. Robert en de haai namen een hap. “Hoe smaakt het?” vroeg de maakster? “Gezond” sprak de haai na een kleine aarzeling.
Groet, Loek
