Een mevrouw op het veldje vertelde: ze was gisteren uitgenodigd geweest met een groepje dames om een verjaardag te vieren in een pas geopend restaurant. De kok daar had zijn opleiding o.a. genoten bij Jonnie Boer, dus men kon culinaire hoogstandjes verwachten. Ze vertelde vanmorgen dat het een hele aparte en, waarschijnlijk, kostbare aangelegenheid was geweest. Wij vroegen wat ze “op hun bord” hadden gekregen. “Nou, een heel klein vierkantje met een langwerpig iets en als je hoorde wat ermee gedaan was, dan kreeg je echt bewondering” sprak de mevrouw serieus. “En het ging de hele tijd door, bv. een klein rondje met één asperge, maar dat was niet zomaar een asperge” vertelde ze. Terwijl ze daar zaten te “smikkelen” was de vrouw van de tandarts ook al komen reserveren voor een groep!
Het is toch wonderlijk dat iemand niet gewoon kan vertellen wat hij heeft geproefd...
Dezelfde ervaring heb ikzelf ook eens gehad in een alom geprezen restaurant. Ik at er, zonder mijn bril opgezet te hebben, allerlei pastelkleurige “zaken” waarvan ik nu nog niet weet wat het is geweest. Vroeg ik andere gasten naderhand of zij het konden vertellen, verschuilden zij zich ook achter “wazige” informatie.
De kleren van de keizer!
Ik had die Chinese “hoestdrank” (pruimenwijn) in de ijskast gezet en proefde hem vanmiddag. Lekker!
Dag, Loek
