Nadat ik op maandagmorgen eerst even ben gaan lossen in Krefeld, vertrek ik om een uur of drie ’s middags richting zuid Frankrijk. Ik moet woensdag lossen in Courthezon, bij Orange. Daarna is het de bedoeling dat ik ga laden in Rion des Landes. Dat ligt een eind onder Bordeaux, helemaal aan de andere kant van Frankrijk. Alleen al van het los- naar het laadadres is het bijna een hele dag rijden, dus ik kan met recht zegen dat ik een rondje Frankrijk voor de boeg heb. Mijn koelkast zit zo vol dat hij bijna niet meer dicht kan, want ik wist van te voren dat ik een dikke 3.000 km te doen heb deze week, en dat ik de hele week onderweg zal zijn.
In de loop van maandag heb ik al wat
boterhammetjes, wat groenvoer zoals paprika, komkommer en courgettes
opgepeuzeld, maar om een uur of zes is het toch etenstijd. Ik stop in Habay, in
de Belgische Ardennen. Als ik wat salades en charcuterie aan het pakken ben
staat er ineens een Nederlandse chauffeur naast me, en we gaan samen aan een
tafel zitten. Alleen is ook maar alleen, en het is best wel de moeite waard om
even een uurtje met iemand anders dan met alleen jezelf te praten. Allebei
blijven we niet hier staan, dus de één zit aan de cola, en de ander aan het
mineraalwater. Ik heb een steak besteld. Een steak in België is goed
vergelijkbaar met een biefstuk bij ons, in tegenstelling tot een steak in
Frankrijk. Dat is volgens mij nooit biefstuk, maar een heel ander stuk vlees.
Groente kennen ze hier niet echt, en gekookte aardappels ook niet. Dus weer
friet erbij. Het eten is prima hier, en bovendien niet te duur. Dat is voor ons
natuurlijk niet onbelangrijk, wij zitten voor ons brood op de weg. En da’s toch
anders dan onderweg zijn naar je vakantiebestemming. Dan wordt er vaak niet op
'n Euro gekeken. Ik moet dat nu wel, thuis zitten er een paar die ook nog wat
willen hebben van het geld dat ik onderweg verdien.
Mijn tafelgenoot heeft het erg druk,
en nog geen drie kwartier later rijdt hij alweer van de parkeerplaats af. Ik
heb meer tijd, en bestel nog een kop koffie, maar ook ik rij weer verder nadat
ik één uur heb stilgestaan. Ik rij nog een paar uurtjes, en stop even na negen
uur op een parkeerplaats net vóór Nancy.
Woensdagmorgen
even wassen, en een kop koffie om wakker te worden. Als ik de prijs zie ben ik
meteen klaarwakker: 1,60 € voor een espresso! Schandalig wat ze langs de
snelweg voor prijzen rekenen. Toch bestel ik er nog een, want hij is wel
lekker, dat mag ook gezegd. Drie kwartier later rij ik weg, richting het
zuiden. Even later begint mijn maag te knorren en ik pak een paar
boterhammetjes, en wat fruit uit de koelkast. Als ik vier uur gestuurd heb is
het middag, en tijd om te stoppen voor een pauze. Ik heb geen zin om ver te
gaan omrijden, dus stop ik maar weer langs de snelweg.
Eerst even
eruit om de beentjes te strekken, een goed kwartiertje later stap ik weer in,
en verorber een maaltijdsalade. Op die manier krijg ik ook weer plaats in mijn
koelkast, want die ligt echt veel te vol. Na een uur pauze ga ik weer rijden.
Uiteindelijk stop ik om een uur of zeven s avonds bij een routier onder aan de
afrit Orange-sud. Ik moet lossen in Courthezon, dat ligt net 15 min verderop,
dus dat komt goed uit. Wat ik niet weet, is of deze routier wel open is. Een
paar maanden geleden ben ik hier ook geweest, en toen heb ik dat ding, Chez
Chantal, zien liggen. Maar als ik aangereden kom zie ik dat de parkeerplaats
vol vrachtauto’s staat, dus dat zit gelukkig goed. Er staat warempel nog een
Nederlander, da’s helemaal mooi. We gaan samen naar binnen, en ik bestel een
Ricard. Half uurtje later gaan we aan tafel zitten, en we beginnen aan ons
voorgerecht. Charcuterie, selderijsalade, wortelsalade, een gekookt ei en
natuurlijk stokbrood. Smaakt allemaal goed, en ik hoop dat de rest ook zo zal
zijn.
