Morgen een forsche post over de -forsche- inkopen van vandaag (had eindelijk weer eens tijd om naar Groningen te gaan).
Morgen ook de nieuwe planning.
Zie hierboven zie hieronder. Ja toch niet dan?
Gisteren weer met die eeuwige maar wel eeuwig lekkere paprikasaus gewerkt.
Kapucijners, scharrelkipworst, paprikasaus.
Pot kapucijners lekken (echte kapucijners in dit geval; geen "jonge kapucijners" of "velderwten").
Bak die (overigens uitstekende AH) scharrelkipworst rondom aan en dan uit de pan.
Bak stukkies guanciale (of anders maar rookspek) in dezelfde pan. Uhh, die paprikasaus wás al lekker, maar die guanciale gaf er een zeer fraaie extra dimensie aan, echt verdomd mooi!
Iets rode ui en idem knof, iets want het zit al in de saus. Daarom ook geen kruiden of zo.
Saus erbij... proef.
Worst in schijffies erin opwarmen, idem kapucijners (Uterechs: kapsijnders; laurier: lauwelier).
Heerlijk. Zie die lepel hierboven. Ach ach ach...
(En vanmorgen bij het ontwaken lag ik weer in de loopgraven onder een gasaanval...)
Is dit mooi of is dit niet mooi?
God wat is dit mooi... Afgezien dan van super lekker ook nog...
Als je dat naast een bord soep (van mij) krijgt liggen, en je ruikt eraan, en aan de soep, en je eet dan die soep met dat brood, dan krijg je tranen in je ogen verdomd. Verdomd.
Marieke nu.
Dank weer voor het uitgebreid en vooral uitstekend verhaal.
Herbivoor etc.
Maak een extra sectie tussen herbivoor en omnivoor.
Het gaat niet zozeer om soms of indien, maar pats! om wel of niet.
Ikzelf zou dus al die vogels en zelfs varkens zonder verder gelul in omnivoor zetten.
En o ja, waarom heb je vegetariërs? Omdat de tijden zo zijn dat je je het kan permitteren om afwijkend eetgedrag te vertonen zonder te verhongeren.
Uhh, ik heb, zo realiseer ik me in ene, wat die niet gegeten carnivoren betreft, vossenham gemaakt ooit.
Erg erg heavy en niet gerepeteerd.
O, en wat eten kikkers trouwens? O wacht, dat is een "reptiel". Of nou ja, zoiets.
En verder Marieke: chapeau!
Manet, Homme au Chapeau Rond
Ik was ooit in (op?) de Molukken ergens en dat heette daar Batu (steen, rots) Tjapeu, chapeau zeg maar, en inderdaad die steen daar in zee die leek een hoed. Zie hier (alle links hier in een nieuw venster).
(Veel Frans in de koloniale cultuur; lemari: l'armoire, dat soort dingen.)
En, trouwens, in Barneveld heb je een kerk (zeg maar gerust) onder leiding van een uiterst enge dominee met spuitersogen (Boonzaaier, verdomd) welke kerk Batu Tjapeu heet. Zie hier. Nee dat is geen kerk zeggen ze, want als ze dat hadden gezegd dan hadden ze die subsidie niet gekregen.
Die Boonzaaier heeft het ook geflikt een "arbeidsintegratieproject" op te zetten, waar een jacht werd gebouwd, allemaal medegefinancierd door gulle mensen. Met dat jacht zouden kansarme jongeren op zee enzovoorts. Maar ja, toen het jacht klaar was, wie voer er toen mee weg de wereldzeeën op? Juist. Dominee Boonzaaier. Doehoei Barneveld!
Huiskamercafé in Westerwijdwerd. Schitterend. Dank PJ.
Je ziet niet eens dat het een kroeg is, en je komt moeilijk in de huiskamer (linker gebouw) omdat je je als niet-habitué een weg door een verlaten smidse moet zoeken (rechter gebouw).
Er staat in die huiskamer een grote Dickens boekenkast, van het "Dikkens Genootschap" (geen schrijffout).
Het "drijvende" echtpaar, Eke en Tinus, hebben zich nu geretireerd. Maar er schijnt een vrijwilligersploeg te zijn die het een dag in de week open houdt. Welke dag?
Voor nadere informatie houd ik me aanbevolen.
Hoorde vandaag een Antiliaan vertellen dat ze vroeger in grote kisten droge bokking uit Noorwegen of zo aankregen daar. Die pakten ze heel goed compact in, in verschillende lagen "cementpapier", dat heel stijve papier van cementzakken. Goed schoongemaakt mag ik aannemen.
En zó ging het op de BBQ of hoe dat daar heet. En dat papier langzaam branden en die vis dan heerlijk.
Waar gaan we dat eens nadoen?
Vinding.
Had een stuk zeer oud zeer hard rookspek. Heel lang heel zachtjes gekookt (doe wel zout in het kookwater want het moet niet ontzout worden).
Spek eraf snijden en dat in blokkies bakken: enorm lekker.
Vlees zelf dwars op de draad in uiterst dunne plakkies snijden (schreef ik dat gisteren al niet?) en dat als borrelhapje of op een salade of zo. Fantastisch.
Als je het niet dwars op de draad snijdt, dat schreef ik gisteren al dacht ik, dan heb je een tabakspruim in je mond.
Zie hieronder.
Las vandaag over Toheroa. Zie hier.
Las weer een hoofdstuk in Fisher, The Art of Eating. Interessant. Over soep.
Parijse uiensoep. Met zoete ui (ik gebruik gewone), bouillon (ik gebruik water/witte wijn), en wat bloem als je de ui in boter gebakken hebt, wat ik ook niet gebruik.
Dat gaan we doen.
Chowder. Altijd gedacht dat dat een soort vissoep is, maar het is dikke soep (aardappel kapotgekookt bv.), en enkel eventueel met vis.
Vichissoise. Aardappelsoep chic. Ik gebruik altijd prei, Fisher peterselie en bieslook.
Minestrone. Dat maken we hetzelfde, alleen ze strooit er Pecorino romano over ipv Parmezaan of zo.
Lijkt me een uitstekend idee. En laat dan vooral de soep vrij zoutloos zijn, en die kaas het zout zijn.
Dit had ik nog liggen.
Uhh, ik vind Loesje tegenwoordig enkel maar een soort pissig volk. Allang niet meer leuk.
Net zo'n vervelend populair gekwaak als in Foodlog.
Dit hierboven is totaal onleuk; politiek hitsig. (Pissig sluit humor uit.)
Loesje wás populistisch, Loesje wórdt eng.
Misschien moeten ze zich maar gaan bezighouden met milieuvriendelijke shampoo voor Wilders.
Dat zou wat schelen op de visstand in de Maas!
Om een of andere reden herinnerde ik me vandaag een -diep in Brabantse krochten ingepakt- Zwitsers kookboek. Heel erg aardige combinaties daarin. Veel van geleerd.
Ging eens zoeken op boekwinkeltjes. Vond wat en besteld. Zie (niet-boekwinkeltjes) hieronder.
Alweer 10 Voor Taal kletskoek.
Grill. Dat is in het Nederlands gril, ja!
En Knockin' on heavens door, dat is niet van Guns 'n Roses maar van Bob Dylan. Zie Dylan hier. Ja, die Guns speelden dat ook, jawel, maar "Knockin'", dat is Dylan, en dat is Pat Garett and Billy the Kid. Zie hier.
Over westerns gesproken trouwens: herzag gisteren de topper The Outlaw Josey Wales. Zie hier.
Maar goed, Vrijdag, gedicht.
John Donne
His Picture
Here take my picture; though I bid farewell
Thine, in my heart, where my soul dwells, shall dwell.
'Tis like me now, but I dead, 'twill be more
When we are shadows both, than 'twas before.
When weather-beaten I come back, my hand
Perhaps with rude oars torn, or sun beams tann'd,
My face and breast of haircloth, and my head
With care's rash sudden storms being o'erspread,
My body'a sack of bones, broken within,
And powder's blue stains scatter'd on my skin;
If rival fools tax thee to'have lov'd a man
So foul and coarse as, oh, I may seem then,
This shall say what I was, and thou shalt say,
"Do his hurts reach me? doth my worth decay?
Or do they reach his judging mind, that he
Should now love less, what he did love to see?
That which in him was fair and delicate,
Was but the milk which in love's childish state
Did nurse it; who now is grown strong enough
To feed on that, which to disus'd tastes seems tough.
En ja, dat ben ik al 40 jaar aan het vertalen, maar ja, het schiet niet op.
Ik zal zijn zoals hij...
Zo kan ie wel weer...
