zondag 27 juli 2008
Van alles en nog wat. En Marieke
Prijsvraag.
Crazy Joe McKlosky was fucking nuts man, that's why they called him Crazy Joe.
Waar is dit uit? Niet Googlen maar vertellen wat de rest van het verhaal is. Waar Crazy Joe stond en wat hij daar deed.
Prijs is een pot Groninger mosterd + een Groninger worst.
Tip, trouwens. Prachtige film (uhh, TV-serie), Band of Brothers.
Marieke nu
Federroter
Er was een tijd dat we in de Alpen klommen, en cursussen voor gevorderden "Fels, Schnee und Eis" volgden, en een beetje minachtend keken naar Schwarzwaldtoeristen, om niet te spreken van domme Moselgänger. Maar naarmate we ouder worden, wordt de actieradius steeds kleiner. Dus afgelopen najaar naar de Mosel tijdens de druivenpluk. En veel met wijnboeren gesproken. Er voltrekt zich daar een drama. Ons viel al op, dat de plukkers vijftigplussers en krasse oudjes waren, maar geen jeugd. De wijncultuur gaat er terug tot de Romeinen, en in amper 50 jaar wordt die cultuur afgebroken. Alle hoger gelegen gaarden zijn verlaten en overwoekerd door onkruid (zie foto).
Mijn voorstel om Hollanders, die een verkeersovertreding in Duitsland maken, er een maandje taakstraf te geven, werd himmelhoch und jauchend empfangen. Tijdens de pluk kunt ge overal Federweißen drinken. De most van de witte druiven. Dorstlessend en vanwege het lage alcoholpercentage kunt ge er liters van op. De goeie is troebel, en ge herkent er de druif in. Maar het meeste is een menging. Bij een wijnhandeltje in Valwig ontdekt we nog een variant: Federroter. Een typisch lichtrode/rose kleur. Zo heerlijk, dat sommige goedkope Franse Nouveau van schaamte in hun fles terugkruipen. Helaas geen glaasjes Obstler of Enzian meer in een berghut of refuge op 2.800 mtr, maar een beetje hijgend na een klim van 20 mtr het glas heffen met Federroter. Ach Fraulein! Gibts vielleicht auch schöner Schinken in dieser Gegend dazu?.
Ik heb mijn vendanges in de Médoc gedaan, in Arsac, maar dénomination Margaux. Châteaux Les Graviers, Le Soc en Tour Coton. De laatste is perfect, de eerste twee matig. Traant niet. Vreemd genoeg traant hun Haute Médoc wel. 2002.
Dagelijks fantastische salades met van die enorme tomaten, "Porugaises", tonijn etc.
En op de laatste dag foie gras met Sauternes, en enorme entrecôtes (Madame bracht ze in een kruiwagen naar de gril).
Mooi verhaal.
Dit Château was geen Margaux. Haute Médoc.
Maar ja, enige penningen onder de tafel...
Scheelt gauw 60% in opbrengst per fles...
Publié par Maarten à 18:17:00