donderdag 10 augustus 2017

Kermis

















Zet ik de televisie aan, zit daar de veel te vette wauwelaar kindje Mulder zijn prietpraat te verkondigen. Blijkt hij ook al verstand van autosport te hebben. Jan Lammers zit ernaast, maar die kan nog veel van kindje Mulder leren. Onder andere dat een persoon ongeveer de helft van een bank in beslag neemt door breed onderuituitgezakt op die bank te liggen.

Dit hieronder vergat ik allemaal nog.
De televisie bracht "Tilburgse Kermis TV".
Het is verbazingwekkend wat bezoekers gedurende de middag zoal met zich meetrekken, voortduwen en op of aan de arm houden. Ik moest weer aan Eelke de Jong en Rijk de Gooyer denken: in het café kwam een dame binnen die qua schoonheid niet de hoofdprijs zou krijgen, Eelke en Rijk schrokken zienderogen, waarop de dame sprak "Tilburg is lelijker". In de televisiestudio op locatie zaten twee jongens plaatjes aan elkaar te praten. Een had een hoofd als een damestasje,  de ander leek op een verbaasde hamster. De heren verzonnen ter plekke acties om het publiek te vermaken. Allereerst ging die hamster buiten de studio op zoek naar mensen die met elkaar van T-shirt wilden wisselen. De eerste mensen die hij vroeg hun shirt uit te trekken, zeiden nee en liepen zonder op of om te kijken door. "Nou dan niet" antwoordde hij nuffig, zelfs licht verontwaardigd. Een mijnheer, gezeten in een invalidenwagentje en zo te zien juist onder de douche vandaan en gehuld in een kraakhelder t-shirt, zei ook nee. De discjockey liet het er niet bij zitten en vroeg "Waarom niet, waarom hedde gij geen zin om met iemand te ruilen van shirt?" De man wees op zijn borst naar iets, de jockey keek en zweeg daarna.
Ze stopten met dit spelletje.

Er werd een plaatje gedraaid en daarna stond die hamster buiten met een plastic tasje met daar onderin 11 repen Twix. Hij zocht nu iemand die bereid was met hem in een soort schuddende draaimolen te gaan zitten en dat die persoon dan zou proberen zoveel mogelijk repen te eten. Niemand wilde. Men liep stug door, soms zei iemand "Ik heb net gegeten" of "Bah", maar niemand bleef staan. Een jong stelletje werd ook de vraag gesteld. Het meisje duwde, heel gemeen, haar verliefde vriendje in de armen van de jockey en de jongen was de klos. Vervolgens bonkte en draaide de molen in het rond, de jongen zat in elkaar gedoken in zijn stoeltje met naast hem die hamster die rechtop zat en kauwde.
Na afloop van het draaien zijn de jongen en zijn vriendin niet meer in beeld gekomen. Spel werd gestopt en er werd een plaatje gedraaid.

De laatste troef werd ingezet: beide jockeys zouden proberen de langste rij voor een polonaise te formeren. Na een tijd was de score twee Duitse vriendinnen die niet begrepen wat de jongens wilden, en een genderneutraal type van een meter 50 in het vierkant die alsmaar riep "Ik heet Steunie".

Gelukkig zat de tijd erop, de jongens werden afgelost en ik ging boodschappen doen.