Maarten, ik denk dat jij geen vaste kijker van “Koffietijd” bent? Heb je gisteren toch wat gemist. Te gast was Jonathan Karpathios, die Griekse chef van dat kookboek! Hij komt op mij over als standhouder op de markt, zo’n type dat elke keer iets anders verkoopt b.v. 's zomers zonnebrillen met echt gouden monturen en in de winter mutsen die ook als trui kunnen dienen enz. Jonathan was ook op zo’n beroep gekleed, hij had twee truien over elkaar aan in die warme studio.
Vraag: “Hoe krijg je het toch voor elkaar Jonathan, een boek, een restaurant, een kookschool en een kas?”
Jonathan: “Het is een organisch proces, leveranciers brengen producten, er zijn vrouwen die eikels rapen (ik zat hier thuis te denken: zo hebben ze zeker ook jou, Jonathan, gevonden maar dat is flauw), kinderen helpen mee, kinderen van de buren, het is gewoon een life style” sprak Jonathan.
De vaste chef van Koffietijd zei: “De recepten moeten vooral “doewubbul” zijn.
“Ja,” zei Jonathan “het zijn niet alleen de recepten, het is gevoel, het is liefde…”
Jonathan had een blaadje klaverzuring meegenomen en presenteerde dat aan Loretta (ook ooit een bijna-vrouw van Jeroen Pauw). “Kijk eens” zei Jonathan, “Het lijken wel hartjes” “T'is wel zuur” zei Loretta, die het model heeft van iemand die ze zojuist uit de slagroom hebben moeten sleuren.
Wat ging Jonathan koken?
Risotto van parelgort in bietensap. Uitje in de boter, parelgort erop, bietensap tot een vingerkootje boven de gort en de oven in.
Carpaccio van biet. Plakjes biet in zoetzuur-hangop van yoghurt-mierikswortel, alles in bietplakken vouwen en dan vlierbessap en haverdressing (ik weet niet meer over welk gerecht die laatste twee gegooid moesten worden).
Vraag van een dame: “Weet de kok ook een recept in deze crisistijd?”
Jonathan: “Ik zou zeggen, koop mijn boek!”
Met deze vraag had de betreffende dame een fiets gewonnen. Kon ze daarop grotere afstanden afleggen om b.v. eikels te zoeken.
