(Zie de eerste aflevering hier; alle links hier in een nieuw venster)
Dit schreef ik in de zomer. Vergeten te posten...
Het is woensdagmiddag als ik een bericht krijg op mijn boordcomputer. Met de vraag of ik nog even een ritje kan doen naar St. Vulbas. (bij Lyon). Donderdagmorgen een container opzetten, en dan vertrekken. Een snelle rekensom leert me dat ik dan zaterdag pas terug ben. Verplichte rij- en rusttijden zorgen er voor dat het niet anders kan. Ik bel even naar huis, want stel je voor dat mijn vrouw iets afgesproken heeft op zaterdagmorgen. Dat is niet zo, dus ik stuur een berichtje naar de planner dat ik dat ritje wel even doe. Woensdagavond thuis dus, eten bij hotel mama. Hoewel ze dus niet op me gerekend had is er toch eten voor me als ik binnen kom. Een bord soep, en een cordon bleu met frites. Groenten zaten er niet aan deze keer, maar wat wil je, als je anderhalf uur van te voren belt dat je toch naar huis komt.
Donderdagmorgen snel die container opzetten, en ik vertrek naar het zuiden. Ik wil nog een heel eind doen, en ben van plan mijn volledige 10 rijuren die dag te benutten. Ik ga mijn stinkende best doen om in Arnas terecht te komen, bij een routier die de naam l'Ave Maria heeft. Hoe verder ik het zuiden in rij, hoe warmer het wordt valt me op. Hoe drukker trouwens ook, want de uittocht van Nederlanders die met hun caravan naar Frankrijk gaan is begonnen. En op de één of andere manier kennen die allemaal maar één route… en dat is de E25, de Route du Soleil. Ik ben daar niet zo blij mee. Het is veel te druk op de normaal gesproken zo rustige route. Na een paar uur sturen stop ik bij een truckstop op Habay, in de Belgische Ardennen. Het is een uur of twee, en als ik uitstap valt de warmte als een deken over me heen, 30 graden maar liefst. Ik wil een kleinigheidje eten. Een salade met een paar stukjes stokbrood. Kopje koffie erbij, en het moet maar genoeg zijn. Uurtje later rij ik weer vrolijk verder.
Drie en een half uur later weer stoppen, ergens in de buurt van Langres. Even een petit café en dan wat over de grote parkeerplaats wandelen, Hoewel ik twee jaar geleden aan hernia geopereerd ben kan ik het nog steeds goed voelen als ik te lang gezeten heb. Het is bloedheet hier, ergens rond de 35 graden. En ook hier stervensdruk, Nederlandse caravans staan er met de bosjes. Voor ik weer ga rijden eet ik een maaltijdsalade uit mijn eigen koelkastje, ook niks mis mee. Uur later weer rijden, en meteen begint het rekenwerk. Kan ik bij l'Ave Maria komen of niet? Ik zet een tandje bij, want het wordt sowieso een kwestie van minuten om dat binnen mijn toegestane rij uren te redden.
Als ik in Arnas de stoffige parkeerplaats op draai heb ik nog zes minuten rijtijd over. Net gered dus. ‘Strak’ rijden noemen wij dat, en ik vind het eigenlijk niks, want je zit de hele tijd maar te rekenen, rijtijden en kilometers uitrekenen om te kijken hoe het allemaal uitkomt. Vroeger hadden we daar geen last van.
Volgende aflevering zie hier
Dit schreef ik in de zomer. Vergeten te posten...
Het is woensdagmiddag als ik een bericht krijg op mijn boordcomputer. Met de vraag of ik nog even een ritje kan doen naar St. Vulbas. (bij Lyon). Donderdagmorgen een container opzetten, en dan vertrekken. Een snelle rekensom leert me dat ik dan zaterdag pas terug ben. Verplichte rij- en rusttijden zorgen er voor dat het niet anders kan. Ik bel even naar huis, want stel je voor dat mijn vrouw iets afgesproken heeft op zaterdagmorgen. Dat is niet zo, dus ik stuur een berichtje naar de planner dat ik dat ritje wel even doe. Woensdagavond thuis dus, eten bij hotel mama. Hoewel ze dus niet op me gerekend had is er toch eten voor me als ik binnen kom. Een bord soep, en een cordon bleu met frites. Groenten zaten er niet aan deze keer, maar wat wil je, als je anderhalf uur van te voren belt dat je toch naar huis komt.
Als ik in Arnas de stoffige parkeerplaats op draai heb ik nog zes minuten rijtijd over. Net gered dus. ‘Strak’ rijden noemen wij dat, en ik vind het eigenlijk niks, want je zit de hele tijd maar te rekenen, rijtijden en kilometers uitrekenen om te kijken hoe het allemaal uitkomt. Vroeger hadden we daar geen last van.
Volgende aflevering zie hier
