Ben bijna aan het einde van 1.000 pagina's Van Gogh biografie.
Geboren in 1853, en net lees ik dat ie in 1890 zijn eerste schilderij verkocht. Op z'n -bijna- 37e. Zie hierboven, de Rode Wijngaard.
Begint beroemd te worden, wat hem alleen maar in dieper ellende stort.
Zit in een gekkenhuis, wordt daar losgelaten en schiet zich binnen een maand in Auvers door de buik. Ja, of was dat die rare gek die hem pestte, die in Buffalo Bill pakken rondliep, mét een revolver? Want hoe kwam Van Gogh aan een revolver?
De vertaling is trouwens af en toe schokkend colloquiaal, en volkomen ernaast dikwijls. "Toen Theo op 18 juli terugkeerde in zijn appartement in Parijs, nodigde hij zijn broer niet uit om zich bij hem te voegen".
U denkt dat Theo zijn broer niet... Nee, Vincent Theo niet. En voor alle duidelijkheid: niks context of zo, dit is het begin van een nieuwe alinea.
Vertaling Mario Molegraaf, de partner van die hoe heet ie ook weer, van dat in 28 delen verschenen "Geheime Dagboek". 28 onverteerbare delen...
Gisteren die met pilchards opgeleukte pizza. Lekker hoor. Ook ui, knof en pepertjes.
Vandaag in NRC Next Janneke Vreugdehil of hoe schrijf je dat, met Salade Caprese (Insalata Caprese). Zonder tomaat, verdomd. Nou jullie weer.
Maar wel met tig flauwekul: noten, limoensap en -rasp, azijn, tig soorten verse kruiden (zes of zo; an sich al een idiotie), ui en chilipeper.
Salade Albert Cuyp...
Vandaag een zoutproeving.
Kook eieren hard en gebruik het -koude- eiwit. Maak van het geel mayo of zo.
Achter: Guérande zeezout , zwart zeezout, Waddenzout, gewoon zeezout; vooraan bacalao-zout, fleur de sel en roze Himalaya rotszout.
Fleur de sel: mooi, fijn.
Hongaars rotszout (ontbreekt op foto): mild, fijn.
Roze Himalaya rotszout: als hierboven maar méér smaak. Natuurlijk, want roze = mineralen.
Zwart zeezout (van zwarte stranden): een soort brede frisheid, en weinig "zout".
Gewoon zeezout: zilt.
Guérande zeezout (bruinig = mineralen): als hierboven, maar fijner en breder van smaak.
Waddenzout: zouter, maar wel op een manier waarbij je denkt "Echt iets voor op radijs".
Tot slot Bacalao zout, het zout dat van zoutevis afvalt als je het verwerkt. Heavy!
Meteen maar een rare-peperproeving er achter aan.
Vlnr Cubebe ("Afrikaanse peper", familie van de zwarte), rode "peper" en pipali ("long pepper", ook familie van de zwarte).
Rode. Snijden/kraken: peperachtige geur. Maar geen peperachtige smaak en ook nauwelijks pikantheid. Het is gewoon een "bepaalde smaak", die mooi met van alles combineert.
Idem uit azijn: sterker, en zuur natuurlijk.
(Search the blog op Cubebe en je vindt niet alleen dat, maar ook een eerdere test met die twee rode, in hetzelfde bericht.)
Pipali. Mooie diepe langzaam opkomende pikantheid, voorafgegaan door subtiele Oosterse smaken.
Cubebe. Niet zo pikant, qua smaak onvergelijkbaar. Wennen. Nog dikwijls proeven en verzinnen waarbij te gebruiken. Terpentijnsmaak, ja. En ook in lichte pikantheid dus, maar wel een die erg lang blijft hangen...
Gisteren...
Wat blues en zo maar weer eens even.
Howlin' Wolf hier (alle links hier in een nieuw venster).
Muddy Waters hier.
Woody Guthry hier.
Mississippi John Hurt, geen video maar een fantastisch nummer hier.
Big Joe Williams hier.
Lightnin' Hopkins hier.
Vandaag...
Toegift
Hier, hier en hier.
