Eetbelevenissen (3)

Koffie

(Eerste aflevering zie hier; alle links hier in een nieuw venster.)

Die koffie is gemaakt met het apparaat in de auto, nog zo’n haast onmisbaar apparaat. Als ik eindelijk geladen ben, en kan vertrekken is het al lang donker. Nog maar een paar uur rijden, anders krijg helemaal niks gedaan vandaag. Een dikke twee uur later ben ik weer op een Autohof. In de buurt van Koblenz deze keer. Eerst even douchen, en daarna het restaurant in. Hier kwam ik vroeger al, toen stonden er twee dieselpompen en een houten keet waar je kon eten. Je stonk een uur in de wind als je naar buiten kwam, want een afzuigkap hadden ze toentertijd nog niet. Maar het eten was er dik 20 jaar geleden al goed, en het was altijd gezellig. Nu is het allemaal een beetje groter geworden. Afzuigkappen hebben ze zat, en de houten keet is veranderd in een groot restaurant. Het galmt er harder dan in de kerk, en sfeer hangt er ook niet. Ik bestel mijn eten met natuurlijk weer een bak salade, beetje gezond doen.

En verder frietjes met Schweinemedaillons.  Varkenshaas noemen ze dat bij ons, tenminste, dat heb ik me laten vertellen. Met een fles Bitburger om de zaak weg te spoelen. Niet dat dit echt nodig is, want de friet is goed, niet te lang gebakken zoals wel vaker gebeurd. En de varkenshaas? Ook die is prima, en ik heb er dus geen spijt van dat ik hier weer eens naar toe gekomen ben. Zelfs de salade, die ik als eerste heb verorberd was heerlijk. Vraag me niet wat er allemaal in zat; van alles gewoon. Eerlijk gezegd had ik erger verwacht. Na het eten nog weer wat schrijfwerk doen in de auto, deze keer onder het genot van een blik König Pilsener. En op tijd naar bed, morgen is het vroeg dag.

Vrijdagmorgen, ontbijt om vijf uur. Vroeg, maar dat hoort er bij. Koffie moet ik hebben, een flinke mok sterke koffie. Gezien het tijdstip ben ik nog niet te vinden voor een groot ontbijt. Ik ga vandaag voor drie frisse broodjes met kaas, ham en jam. Om half zes start ik de MAN, controleer mijn verlichting en dat soort dingen en ga richting België. Antwerpen is mijn doel vandaag. Ik heb nog broodjes in de koelkast, maar die zijn een heel eind op en het is alweer een tijdje licht als ik bij de Belgische vestiging van die Duitse chemiegigant aankom. Ook hier heeft het lossen weer zijn tijd nodig. Twee broodjes Mettwurst uit Duitsland is het laatste dat ik vind in mijn koelkast. Om 17.00 uur is het leed geleden en begeeft ik me eindelijk richting huis. Al met al een kleine vier uur later loop ik thuis naar binnen. De honden zijn natuurlijk altijd blij me weer te zien, en zelfs na 25 jaar huwelijk krijg ik nog een (klein) welkom thuis kusje van m’n vrouw. Wat eten we schat? Nou ja ‘we’, zij heeft al lang gegeten natuurlijk. Onbegonnen werk om op mij te wachten, dat gaat geheid fout. Maar, het moet de eerste keer nog worden dat er geen eten voor mij is als ik thuis kom na een week werken.

Ik ben al op de gekste momenten thuis binnengevallen, en altijd is er eten voor me. Dat mag ook wel eens gezegd! Deze keer heeft ze gekookte aardappelen, boontjes (met een gesneden uitje erdoorheen) en een lekker stukje zalm voor me. Heerlijk, en met liefde klaargemaakt. Dat proef ik meteen. Even opwarmen in de magnetron, en verrek, mijn eerste ‘ping’ maaltijd van de week is klaar.

Weekend, twee dagen thuis eten. Gewoon op de bank, met het bord op schoot als dat zo uitkomt. Even geen restaurants en autohoven meer. Benieuwd of de kinderen nog naar huis komen, da’s ook vaak een verassing. Maandag gaan we weer, andere landen, eetgewoonten en gerechten. Of misschien wel niet ver weg, en elke avond thuis eten, dat kan ook zomaar. Geen idee waar ik terecht kom. Ik weet vaak wel wanneer ik thuis vertrek, maar niet wanneer ik weer thuis kom. Een ding is zeker, je leert onderweg veel dingen eten waar je het bestaan niet eens van wist.

Toin

Volgende aflevering hier.

(Dit bericht is automatisch gepost omdat Maarten weg is. Er staat daarom wat lager zijn naam.)