(Cela heb ik trouwens aangevuld met een klein stukje, "Cuaderno...", PJ. Zie link linksonder.)
Vandaag dus.
Olijfolie (nooit Extra Vergine gebruiken om in te bakken! Is voor over sla en zo), ui, knof, lombok.
Komijn, korianderzaad (alle twee geplet en na het pletten meteen erin, tegen het ontsnappen van de etherische oliën, wat de smaak is, runderbouillon erover, ff op laag vuur trekken.
Groene paprika, gebakken rundersaucijs-stukjes (Hooglander) en capucijners uit blik.
Capucijners uit blik: ik bedoel vers ingeblikte, niet eerst-gedroogde en daarna geweekte.. Ene winkel "Jonge capucijners", andere "Velderwten".
Hectische dagen, met al die feestdagen. Was die kapsijnders (= Utrechts, "Uterechs") vergeten te kopen. Vroeg L. (waar de Eetclub kookt) of ze 'n blik bonen voor me te koop had. Prima, en mocht het niet betalen. Bleek later trouwens een blik van de Eetclub, wat we beiden niet meer wisten.
Uhh, mocht je wel eens chili con carne maken, dat hoort met die rode of zwarte bonen, maar geloof me, met jonge capucijners cq. velderwten is het een stuk lekkerder.
En over chili con carne gesproken, maak eens chili con carne norteño, uit het noorden.
Kook blokjes runderstoofvlees en gebruik het stoofvocht voor de tomatensaus.
Staat in "Como agua para chocolate", "zoals water voor chocola" (want in Spanje en Amerika maak je warme chocolade met melk èn water) van Laura Esquivel. In het Nederlands verschenen onder de Bouquet-reeks titel "Rode rozen en tortillas"...
Over de Bouquet-reeks gesproken trouwens. Toen ik in de buurt van Tilburg woonde kwam ik in Café Weemoed. Bestaat niet meer, wat erg jammer is want het was een waanzinnige tent. Waar allemaal van die vrouwen aan de tap zaten en een had d'r borsten laten verkleinen, trui omhoog, nog steeds ferme jongens, rest van die meiden ook de trui omhoog. Etc., zal ik maar zeggen. Of die verhalen, als H. achter de bar stond en S. aan de andere kant. Kwamen er in augustus de -komende- eerstejaars langs. Ook sjieke meisjes die thee dronken. Moest H. thee zetten ("Godverdomme!"), vergat die thee dan en als ze die dan bracht was die zwart. "Da's een gulden". -"Maar hij is wel erg sterk". [S.:] "Gif dan mor eenfijftig". Of rechts naast dat koppie thee lag zo'n langwerpig koekje, die met suiker erop en zo'n golfjesrandje rondom. En precies rechts onder was daar een hoekje af, precies alsof het er was afgebeten. Volgens mij deden ze het erom. Zag je zo'n meise naar dat koekje kijken, zei H. "Joa, ik hè gepuufd of het nog goed wor". Zegt dat meisje, die ook wat moest verzinnen "En, was het nog goed?" S.: "Natuurlik nie, anders ha ze het wel opgevrote".
Maar goed, in dat café kwam mijn veel te vroeg overleden vriend Frans Tooten. En die schreef voor de Bouquet-reeks. En het mooiste was dat in al die -totaal verzonnen- liefdesperikelen verhalen de voornamen van de vaste klanten van Weemoed terugkwamen...
Frans hier.
En hier (O nee! Niet de Bouquet-reeks maar "Mijn Geheim"!)
Maar goed. Klein albumpje met foto's van Frans.
Hier
Slechte foto's (van een website) maar ik ben blij dat ik via een omweg dit heb kunnen schrijven.
