Een tijd geleden, ik meen dat ik je er al eens over geschreven heb, kocht ik bij de Eko winkel twee kippen. "Die dames kosten nog geen vijf euro per stuk en zijn prima om soep van te maken" had de verkoopster, die ik serieus nam, gezegd. Enfin, ik zette thuis een kip op met koud water en liet dat langzaam aan de kook komen. De geur die eraf kwam, werd steeds treuriger. Ik begon aan die zielige kip te denken: een oude kip die zich het schompes had gewerkt/gelopen/gelegd en nou met dat schamele lijf in dat hete water lag te stinken. In mijn fantasie zag ik een bloemetjesjurk met gemakschoenen uit die pan steken. Nou ja, de soep was niks, vieze smaak, taai vlees (maar dat was gezegd, dat het vlees taai zou zijn).
Deze week pakte ik de andere kip uit de vriezer en zette haar weer op met koud water. Ik kon de bouillonblokjes niet vinden en deed dan maar grof zeezout en zwarte peper uit de molen erin. Kurkuma (voor mooi geel) en geraspte gember.
Doordat ik met allerlei dingen druk was, vergat ik de soep. Toen ik echter de keuken passeerde stond daar die soep hard tekoken met een hevig rammelende deksel. Ik veronderstelde dat ik ook deze soep naar de Filistijnen had geholpen. Maar wat bleek? Nog nooit zo'n lekkere bouillon gegeten! Zelfs dat vlees wat heel draderig was geworden, zou je als je het korter sneed, kunnen gebruiken voor kipkroketten. Mijn grote vriend met die zwarte bontjas heeft het nu opgegeten.
Ik vertelde het aan de Chinese vriendin en die zei dat menig Chinese kok de bouillon op die manier maakt.
Dag, Loek
