Ik heb het interview met Theo Kars teruggeluisterd en het was wel de moeite waard. Hij had een rotjeugd, zwaar gereformeerd, en heeft zo’n 15 jaar voor zijn schizofrene vrouw gezorgd en in de bak gezeten voor oplichting PTT. “Men” ziet hem soms aan voor student, terwijl hij toch 73 is, maar hij toont heel jong. Komt omdat hij de medicatie van zijn vrouw heeft doorgenomen en daaruit heeft hij geconcludeerd dat oa. proteïne goed is voor de mensch (ik parafraseer) en vandaar die jonge kop. Na afloop heb ik een foto van hem opgezocht: ik vond zijn hoofd voornamelijk eng. De journalist was lovend over het werkstukje van Kars, inmiddels deel twee van een serietje, deel drie wordt uitgebracht na de dood van de schrijver, anders draait hij opnieuw de bak in. Wat leert ons dit alles? Gereformeerden blijven zeuren over hun jeugd en verdienen daar een aardig centje mee: Wolkers, Siebelink, Biesheuvel, ’t Hart enz...
Katholieken beginnen meteen te kwekken over hun achtergrond en worden cabaretier: Sonneveld, Hermans, Maassen, Teeuwen, enz. en zijn in een klap miljonair.
En, maar dat zijdelings, “Een schizofreen is nooit alleen” zei de schrijver Hans Plomp.
Topfgeldjäger: de chef die moest oordelen was zéér onder de indruk van een gerecht waar heilbot met vanille op smaak was gebracht; hij vond het verrassend lekker.
