Ik vind de gewone pindakaas van Calvé het lekkerst. Die nieuwe potjes met alle mogelijke varianten kan ik niet echt waarderen.
Tijdens onze wandelingen komen wij regelmatig een Chinees stel tegen. Hij is voor Chinese begrippen zeer lang, en hij heeft halflang haar dat als een fontein uit zijn kruin naar beneden hangt, tot ter hoogte van zijn oren. Als er ineens rumoer vanachter een heg of vanaf een ander pad ergens ontstaat, dan is het de Chinees met zijn vrouw die mijn aandacht vraagt. Het wordt dan veel zwaaien en roepen. In het begin keek ik om, omdat ik dacht dat hij de aandacht zocht van iemand achter mij. Dat vond hij erg leuk, en nu weet ik ook dat hij Piet en mij bedoelt.
Laatst kwam hij schuin over het veld recht naar mij toe en riep breed lachend “iet aa kaaaaa”, dergelijke klanken. Ik maakte duidelijk dat ik hem niet begreep. Dichterbij gekomen,bleef hij hard praten en ik bleef verstaan ”iet-aaaaaa-kaaaaa”. Ik dacht misschien heeft hij het over Ithaca en vroeg “Homerus, Odysseus?" Toen zei zijn vrouw “Iedele dag” en wees naar de hond en mij. Ze wilden een praatje maken in de richting van ”Komen jullie ie-de-re dag hier?“
Blijkbaar volgen ze Nederlandse les. Het zal nog wel even duren eer hij het ook ietsje onder de knie heeft.
