En waar hebben twee honduitlatende “dames” het over op zondag’s morgens om 6.15 uur? Dat ik een recept zag van Limburgse kaas/rommedoe op brood en daar was suiker over gedaan en dat was met de gasvlam gecaramelliseerd en dat de moeder van Y. een Limburgse was en dat die lang geleden haar Limburgse kaas at met stroop.
Ik heb gisteren niet meer serieus gegeten want ik pakte jouw Pecorino dauno en een plankje met heel mooi wit vloerbrood en die Madera en achterlijk duur desembrood (5 euro). Ik at het brood los van de kaas. Hoef je me niet na te doen, de heel mooie smaak van de kaas verdwijnt terwijl ik het los van dat brood at (dat desembrood was trouwens niet te vreten). Alleen de kaas met de Madera is een sensatie. Ik laat het vanmiddag aan Y. proeven.
Y. vertelde ze dat ze gisteren met haar rollator, wegens kunstknie die nog moet wennen, bij Wimke van de Gouden Bal was geweest. Ze moest nog afrekenen van zondag. In de middag zijn bij Wimke uitsluitend redelijk vrouwonvriendelijke kaarters en biljarters aanwezig. Enfin, Y. dus naar binnen, "Wimke, ik kom alleen maar even afrekenen en ik hoef niks te drinken en ik reken er al helemaal niet op dat één van die mannen hier mijn rollator met al mijn boodschappen naar binnen tilt". Ik had nog gelijk ook Loek, zei ze. Ze bewogen nog niet. Ze stonden me allemaal als pas geneukte schapen aan te kijken zei Y., want het blijft een dame. Ik kende die uitdrukking helemaal niet, vond hem wel erg leuk. Ik ken het gezegde Kijken als een eend naar het onweer. Mijn leestekens doen het weer eens niet.
Dag, Loek
