Wij letten met elkaar, allemaal, een beetje op Mevrouw A.
Het probleem is, dat we niet goed genoeg kunnen controleren wat ze eet. Laatst had ze de verse hutspot voor de vogels neergezet, evenals die heerlijke spaghetti saus. Het allerliefst eet ze, ik heb het al eens verteld, pasta met hele jonge kaas gemengd en daarna zolang gekookt tot ze er blokjes van kan snijden.
Een tijdje terug dacht ik een goede variant op haar eenzijdige eten te hebben gevonden: soep in zak. Biologische tomaten- of pompoensoep die je maar in een pannetje hoeft te doen en klaar is Kees. Ja hoor, ze lustte het spul: de zakken soep waren weg. Gisteren deed ik een van de kasten in haar kamer open en daar stonden alle soepen in zak. Ik zei haar “Je moet het verdorie eten, het heeft een goeie smaak”. Mevrouw A. liep naar het aanrecht, was met een pan aan het rommelen en kwam aan tafel zitten. Juist op tijd nog kon ik het gas uitdraaien onder een pan met kokend water met daarin een zak met daarin die soep. Ik demonstreerde dat ze de zak met een schaar open moest knippen en maakte toen meteen die soep warm. Mevrouw A. kwam zowaar met een kommetje aan en ik schonk er de soep in. Ze nam een hap en zakte door haar knieën mompelend “te zout”... Ik schrok me een ongeluk. Vliegensvlug kwam ze weer overeind en sprak: “geintje”. (85 jaar.)
Dag, Loek
