Kritiek.
Tussen haakjes: toevoegingen.
(Mostarda: Ja! Lekker! Zie hier; alle links hier in een nieuw venster).
Mosterd, Colman's poeder: "uit Engeland mee laten brengen". Nou, de Makro heeft het ook hoor.
(Meld ook dat mosterd vroeger veel werd gegeten om de smaak en het effect van half bedorven vlees te maskeren.)
Mozzarella. Ja, buffel ja, maar op dat plaatsje staat een stier...
En "buffelmozzarella zal hier [Nederland] wel nooit komen": al jaren in Groningen.
Oesters. "Waarschijnlijk aten we al oesters in onze oerstaat". Ja zeker wel. Zie de Køkkenmøddinger (prehistorische schelpenhopen) hier.
Oesters in Amerika, met ketchup of Tabasco en "weg fijne smaak". Nou, dat ligt er nogal aan. Daar heb je tientallen oestersoorten, ook "minder fijne".
Oliebollen. "Het rijst in de olie". Onzin. In hete olie is het gist meteen dood. Maar de belletje die het gist in het deeg maakte zwellen op in de hitte. Het rijst dus niet, dat doet het vóór het bakken, het zwelt.
Ontbijt. "Duitse boeren nemen een tweede ontbijt". Nou, dat doen alle Europese boeren. Tot in Spanje toe. Almuerzo.
(Ossenworst wordt veel van slotlap en dat soort stukken gemaakt.)
Melkzwam is geen Lactaire maar Lactarius.
(Paling in veel culturen taboe. Ja, omdat het een buikschuiver is, die dus in theorie door poep schuift.)
Pesto wordt in de pistou gedaan. Ja, maar pistou dat is geen soep, dat is ratatouille zeg maar, alhoewel ietsje vloeibaarder.
Nee, pizza wordt in Napels klassiek als volgt verkocht. Geen dubbel gevouwen mini-pizza's maar een halve pizza, en die dubbel gevouwen.
(Pompoen. Bij de uitgebreid geciteerde komkommerachtigen ontbreekt meloen en watermeloen.)
Prik. Lamproie à la Bordelaise is met ook prei. En niet zo'n beetje ook, maar evenveel en even grote stukken als de lamprei.
