Membrillo, kweeperengelei.
De Spaanse is heel stevig, ongeveer zoals die Duitse kweepeerkoekjes, Quittenbrot.
Erg lekker bij kaas.
"Membrillo con queso / Sabe a beso", membrillo met kaas smaakt naar een kus.
"Membrillo con queso / Sabe a beso", membrillo met kaas smaakt naar een kus.
Culinaria
Vandaag de producten van die Spaanse webwinkel. Zie hier (alle links hier in een nieuw venster) en zie de foto's van vandaag.
Ik zal bij elke foto de beschrijving zetten. En over enkele dagen een proeverij van dat spul, met PJ en C., met ook detailfoto's.
Had een zakje gele Madame Jeanette pepers gekocht om er sambal van te maken (voor iemand die "wel van pikant houdt" ¦¬]. Vond een recept hier.
Homepage blog hier en de producten van het bedrijf hier.
Miel de caña, honing van riet.
Geconcentreerde rietsuikerstroop lijkt me.
Als attentie erbij gekregen.
Schitterend etiket!
Ik kwam trouwens ook deze Surinaams kokensite hier tegen. Nou ja, Smulweb. Zag er een advertentie voor Blue Band "met roombotersmaak", wow...
En ik had nog steeds het idee om eens te gaan experimenteren met vis zouten (komend weekend rundersaucijzen trouwens; ossenworst maken zeg maar), en vond dit hier.
En o ja! Ik schreef laatst dat in het Zuid Afrikaans een wiggie een partje mét, en een huisie een partje zonder schil is. En wat las ik vandaag? Dat je een knoffelhuisie moest toevoegen!
Dit is die ham van tonijn, mojama [mochammA].
Olijfolie
Twee redenen om ze nog eens naast elkaar te proeven. 1] Ik kreeg olijfolie van in het wild groeiende (verwilderde / verlaten en weer teruggevonden?) bomen, en 2] naast + brood wil ik het óók proeven + brood en zout.
Zie de foto hieronder. Vlnr Italië, Griekenland, Portugal, Marokko en die wilde uit Andalucia (van die Spaanse webwinkel).
Afgezien van die wilde geldt dat de olie per land van een kwaliteit is die je zeker representatief mag noemen voor betere (niet: de beste) kwaliteit. Ik heb ook Spaanse Carbonell, maar dat is goede, niet betere kwaliteit.
Met brood.
De Italiaanse heel mooi fijn. Portugal stevig en rond. De wilde: een heel aardse paddestoelerige smaak, interessant. Griekenland heel fris, maar dat was na die wilde; opnieuw: "gewoon fris". Marokko: een mooie "middensmaak"; tussen Italië en Portugal.
Met brood en zout
Fleur de sel gebruikte ik. Zie hier.
Italië: een zeer fraaie combinatie. Portugal: weer dat stevige, maar nu minder mooi. Wilde: nee, bij die fraaie aardse smaak moet je geen zoute dingen eten. Ik denk dat het lekker zal zijn op rauwe vis en rauw vlees (carpaccio!), en op jonge kaas. Griekenland: nee. Dat is te fris voor bij zout. Marokko: wel weer mooi, en weer tussen Italië en Portugal. En je proeft nu een mooi bittertje, wat ik zonder het zout niet proefde.
Ñora, appel-paprika.
In Spanje maken ze er paprikapoeder van, iets tussen mild en pikant in.
En Hongaarse paprika, dat is ook deze soort.
In Spanje gebroken in gerechten gebruikt, én in chorizo.
(Die afbeelding onder op die doos, dat is het niet; dat is een dahlia, het merk.)
En verder
Wat ik bij Spaanse winkels nog niet gevonden heb. Hueva hier. Als mojama maar dan de kuit. Maar misschien krijg ik het binnenkort via die mojama site.
En een echt, normaal, niks anti aanbak of zo, niks staal, gewoon een ijzeren paella pannetje, zie hier. Met van die groene geplastificeerde handvatten, en met die deukjes in de bodem. Wat je na gebruik schoon moet spoelen, heet stoken en inwrijven met wat olie, want anders gaat het roesten.
En het kan zijn dat ik Unseen als eens heb genoemd; zie hier.
