Maar was ook bij Van der Ley. Hoewel die omkomt in de kazen moet ik toch altijd vragen naar iets moeilijks blijkbaar. (De man stond trouwens 10 plakjes kaas voor opa te snijden, die heel netjes op elkaar leggen, heel netjes (heel "kort") de korst er af, netjes een plastiekje tussen elke twee plakjes, inpakken, opa hield niet op met kletsen, een kwartier...)(prima hoor!).
Maar goed. Idiazabal (Baskische gerookte schapenkaas) heeft hij maar af en toe, dat wist ik. Bel paese (niet de smeerkaas, alhoewel die heerlijk is) kreeg hij niet meer geleverd. Roncal kon hij niet aankomen. Dan maar ("dan maar") Pecorino sardo. Of dat om te raspen was, ik zeg nee, maar hij heeft wel gelijk. Die Pecorino romano was zouter, maar toch borrelhapjes-eetbaarder. Dat is de sardo net niet, of liever: je proeft dat die gemaakt is om ergens overheen te raspen. Dus dat paste ik in de planning aan.
Toko nu. Po ku paddestoelen. De gedroogde gebruik ik al heel lang (stukkies door saus en zo), en de "verse" (blik) had ik een maal eerder, maar ik herinner me niet meer hoe ze smaakten. Ik "gooide die gedachte weg" omdat ik dacht O, dat zijn dezelfde als die gedroogde. Maar dat is niet precies zo natuurlijk, want die in blik zijn niet gedroogd geweest, wat voor paddo's enorm verschil kan maken. Dus opnieuw.
Planning
Morgen tofu-burger, bleekselderij, stoofpeertjes, ketjap (daarmee verenig je de stoofpeer- en bleekselderijsmaak).
Overmorgen gesauteerde kalfsnier, gebakken Charlottes, jeneversaus (Luiks), sla.
Dan die Pecorino met zilverui + ?, en dan iets van vis met die Po ku enzovoorts.
Kijk! Iets "nieuws"! White Chinese mushrooms. Het moet "hetzelfde" wezen als die -zwarte- Indonesische, koeping tikoes, muizenoortjes. Uhh, zoeken: tree ears, cloud ears. En ook jodenoren. Kijk. Dat is wat anders dan muizen...
Rungis ("Rungis") hier (alle links hier in een nieuw venster).
Smaak (wat is dat nou weer?) hier.
Leonardo da Vinci hier.
Maar goed, ff die lijkenpikster nog.
Henk Spaan, "Van Mierlo had een kleintje"
Kent Connie Palmen dan toch schaamte? In april had ze het voor de televisie over Van Mierlo's 'machtige geslacht'. In het net verschenen logboek van haar rouw over de dood van haar staatsman, is het geslacht vervangen door 'handen'.
Het is een hele opluchting. Schrijven is schrappen. Het blijft de vraag waarom ze het geslacht heeft vervangen door handen. In de eerste versie miste Palmen 'zijn misselijkmakend mooie gezicht, zijn mond, zijn tors, zijn armen en benen, zijn machtige geslacht'. Dit is geworden: 'zijn misselijkmakende mooie gezicht, zijn mond, zijn tors, zijn armen en benen, zijn handen'.
Handen zijn iets anders dan een geslacht.
Connie
Als ze dan toch herschrijft, waarom het geslacht niet vervangen door oren? Kleine tenen? De moedervlek naast zijn navel? De hersens? Zijn kloppende hart?
"Ik mis zijn kloppende hart", is mooier, zeg zelf.
Vermoedelijk hebben van Mierlo's kinderen bezwaar gemaakt tegen het gebruik van het voortplantingsinstrument.
"Connie, ons pap had helemaal geen machtig geslacht. Het was maar zó groot." (Gebaar van duim en wijsvinger.)
"Okeee, dan gooi ik die lul eruit." (Connie had weer eens een glaasje teveel op.)
Connie
De waarheid speelt in Palmens leven geen hoofdrol. Toen ze nog met Ischa Meijer was en ik nog bevriend met hem, was ik erbij toen Ischa, omdat hij even geen aandacht had, de plastic vuilnisbak onder haar wegtrok waarop ze juist wilde gaan zitten. Ze belandde nogal hard op de keukenvloer. Ik vertelde de in mijn ogen typerende gebeurtenis aan Ischa's biograaf. Hij legde het voor aan de vrouw die van het weduwschap haar broodwinning heeft gemaakt. Ze 'kon het zich niet herinneren'. Nee natuurlijk niet. Het kwam niet uit in haar eigen verhaal van die zogenaamde grote liefde tussen hen.
Connie Palmen komt overal mee weg. Ze papt aan met een man die ouder en beroemder is dan zij, wacht op zijn dood en schrijft er pulp over.
Alle kranten willen haar interviewen.
Als het woord schaamteloos valt zegt ze dat de literatuur schaamteloos is.
Alsof wat zij schrijft literatuur zou zijn.
Het is haar middel van bestaan: het oudste beroep.
Connie
Recept
Mendoan (tempeh)
Maak een dun papje van santen met water (op het vuur) en laat afkoelen.
Snij de tempeh in dunne kleine plakjes.
Meng prakkend rijstmeel, geknipte bieslook, geprakte kemiri, geprakte knof, fijngewreven komijnzaad, geraspte kencur en wat zout tot een stevig beslag.
Haal er de plakjes tempeh door en bak of frituur.
Gisteren
Busiate, gerookte haring, prei
Busiate Siciliane (search the blog) combineren prima met ragoût, vooral visragoût. Dus nu eens geen farfalle met prei (search the blog), gerookte haring en zure room, maar ragoût.
Kook de busiate, giet af, spoel koud, wat olie erdoor.
Flink boter, rode ui, knof, fijngesneden prei...
Kruidnagel (fijngedrukte kopjes), laurier, versgemalen of fijngedrukt korianderzaad...
Wat bloem... Hete melk en goed roeren, wat witte wijn > mooie saus. Breng op smaak met vers gemalen witte peper en zoet paprikapoeder. Geen zout.
Proef.
Kleine stukkies gerookte haring erdoor... Proef.
Pasta erdoor.
Jammie!
Zag Loft. Nou ja, begon te kijken. O Jezus, een Nederlandse film... Weg!
Daarna John Rabe. Gristus wat een shit...
At net dat eergisteren restant van die halloumi, eekhoorntjesbrood en doppers.
Goh, wat ben ik toch een gezegend mens met zo een kok in huis!
Doei!
