twee dingen.
Had het met iemand over garum, die fishsauce van de Romeinen. Dat dit via Thailand tot in Noordwest Canada voorkomt (Oolichan grease). Dat ik dat wist omdat ik er een tijdje gewoond heb (een vriend bestudeerde daar het Heiltsuk, een Kwakiutl taal)(uit de Kwakwaka'wakw taalfamilie, het is maar dat u het weet). Fantastische tijd, die indianen waren de hele dag stomdronken. Hadden geen voortanden van het klap! voorover op de grond slaan. Of ooit gingen de twee brandweerlieden (in Bella Bella) elkaar te lijf met bijlen, over wie de spuit mocht bedienen. Ondertussen brandde dat huis af...
Maar goed, ik voor die tiepe wat Googlen, vind ik dit Heiltsuk ding hieronder. Ongelofelijk mooi. Nee, dat vond je daar toen niet meer...
Even indrukwekkend als Batak kunst, zie hier (alle links hier in een nieuw venster).
En o ja, Google Analytics heeft een nieuwe service. Meer directe statistics. Vandaag tot en met nu, het is nu bijna zes uur, zijn er 283 pagina's bekeken. Gisteren totaal 553 (pagina's bekeken, niet "bezoekers"; die waren er eergisteren wéér 240). Afgelopen 30 dagen 15.300 pagina's bekeken. Totaal sinds oprichting meer dan 177.000 pagina's bekeken...
Eerst maar even toch de post.
L
Dag Maarten, van harte gefeliciteerd met al je "volgers"! Wel fijn dat het via internet gebeurt, stel voor dat al die mensen elke dag in je straat zouden staan!
Over Jean Paul Franssens: hij is hier ooit opgetreden. Een heel aardige man, mooi om te zien. Hij heeft toen voorgedragen, gedronken en gezongen. Ik herinner me zijn grap, aangaande Harry Mulish: een pijp met twee koppen. Ik ben zo vrij om hem meer een bijzondere persoonlijkheid dan een bijzonder auteur te noemen. Ik heb nog een foto van hem. maar het lukt me niet dat ding te scannen.
Over Connie: er was hier ooit een opening van een of ander centrum en daar was zij ook gast. Ik stond naast haar en heb mijn bril ervoor opgezet, want het blijft een gewaarwording. Toch zie ik haar liever als al die keurige, stijve, kerkelijk goedgekeurde tutten.
Dag Maarten, groeten L.
Dank. Leuk. Op die foto wacht ik met smart.
Mooi einde, hè?
Dank PJ, ook voor de volgende.
L
Je zal het niet geloven: ik zet mijn computer aan om je te mailen dat ik het in dit geval over CONNIE BREUKHOVEN heb, die zangeres waarvan jij de foto('s) afdrukt, omdat ik al veronderstelde dat je ze door elkaar zou halen en toen bleek er al een een mail van jou binnen gekomen te zijn aangaande de Connie's.
Die vergissing begaan wel meer mensen...
Het gaat dus niet over dat gerimpeld doodshoofdaapje, die schrijfster en weduwe van grote mannen, het gaat over Vannessa/Connie.
Wat is nu weer een USB stick en een digitale foto???? Oh, ineens weet ik de oplossing. Dag, L
We wachten in spanning...
Gisteren eerst maar, want anders denken ze dat dit een litterair blog is...
Ontzettend lekker trouwens, verdomd. Malloreddus (Siciliaanse pasta) met zilverui (versch natuurlijk) en Pecorino Sardo erover. Rest van die eikebladsla met die mosterd-vinaigrette.
Kook pasta, afgieten, koudspoelen, olijfolie erdoor.
Olijfolie, halve zilveruitjes ("dubbel doppen"!), knof, ietsje lombok...
Witte wijn en vleesfonds... Proef.
Pasta erdoor, Pecorino erover, sla ernaast...
Nogmaals dank PJ, ook voor de volgende.
Vanavond Po ku paddestoelen, kidneybonen en ei. Hoe? Tsja. Maar wel macrodynamisch hoor!
Eerst maar even een recept.
Meringue-taart, Boccone dolce, Italië
Maak geklopt eiwit zoals voor meringues.
Knip drie cirkels met een middenlijn van ongeveer 20 cm uit bakpapier en bestrijk die elk met een laag van het geklopte eiwit.
Bak deze platen zoals in het recept van meringues en werk op dezelfde manier af.
Smelt au bain marie 100 gram bittere en 100 gram zoete chocolade, met drie soeplepels water.
Laat koelen maar niet stollen.
Klop drie koppen goede room redelijk stijf met wat schraapsel uit een vanillestokje.
Ga dan door met kloppen, steeds een deel van in totaal drie soeplepels suiker toevoegend; klop de room zo stijf mogelijk.
Snij twee kopjes aardbeien in schijfjes, werk er wat suiker door en zet in de koelkast.
Snijd nog twee kopjes in schijfjes.
Smeer de meringue-platen in met een heel dun laagje chocolade.
Breng daarop een laagje slagroom aan van een kleine twee centimeter dik.
Leg hierop de ongesuikerde aardbeienschijfjes.
Leg de platen op elkaar en strijk de zijkant af met slagroom.
Koel zeer goed. Pureer de gesuikerde aardbeien.
Snij de taart in punten en serveer met de aardbeien"saus".
Connie nu. Of wacht. De eerste persoon die een cursus van mij geheel aflegde of hoe zeg je dat. Dreamweaver.
Aangezien dit het laatste hoofdstuk was: Bedankt voor deze cursus! Ik heb er veel van opgestoken en de lesstof was erg prettig.
Maar goed, Connie. O nee wacht! Zie Bourdain hier.
Maar goed, Connie (B. én P.!) dan dus. Kijk, ik heb dit uit een map in de vuilnisbak van dat blad Privaat, en op die map stond "Niet publiceren!". Dus al die 240 lui die hier per dag komen, bek houwe!
Kijk, die Connie B (zus van Paul Witteman trouwens; Connie W.) die was dus getrouwd met die Hans Breukhoven. Uhh, ja, onder andere dan althans natuurlijk. Maar in die tijd had die Connie Feren, uhh, Walmen een verhouding met die Hans B! Maar ja, die ging niet dood, dus dat werd niks... De titel lag al klaar trouwens. "H B" was een mogelijkheid, maar ook "Logboek van een onbarmhartig kwartiertje".
Trouwens, die twee die hadden een buitenechtelijk kind, kleine Connie. Een aan die verhouding is een eind gekomen toen H B dat kind een paar tanden uitsloeg. Zie hier.
Maar goed, mondje dicht hè!
O trouwens de eerste keer dat ik wat van Jean-Paul Franssens las, Achterpagina NRC, was ie op een strand in Spanje, achter een meid aanzittend, met z'n zatte kloten op de keiën geflikkerd. Voortanden weg. Zo zie je maar weer. Zen and the art of weblog maintenance...
Maar goed, J-P F dus.
Dank PJ.
¡Hola! Maarten,
Ja! Rozen uit het Zuiden, dat had ik wel geweten, heb ik zelf.
Hij hoort "Rosen aus dem Süden" van Strauß en dat wordt dan de titel.
Had je van mij kunnen lenen!
Maar wist je dan niet dat het in Groningen speelt?
De wereld wil bedrogen worden, 1999
Daar kiest ie als intro "Lazarus" van Heinrich Heine:
Und ist man tot,
so muß man lang
Im Grabe liegen; ich bin bang,
Ja, ich bin bang, das Auferstehen
Wird nicht so schnell vonstatten gehen
Verder: "Ik heb je nog veel te melden", een langjarige briefwisseling tussen JP en Adri (A.F.Th.) van der Heijden.
Kan ik echter na lang zoeken in het hele huis niet vinden, vrees dat ik het uitgeleend heb.
Nooit doen. Zo ben ik die rozen kwijtgeraakt...
Wat leuk is, dat is het boekje van Peter van Straaten met 34 tekeningen door Peter over Jean-Paul (ze waren vrienden).
Het heet: "Mooi einde, hé?"
Dank maar weer. En Laia Fábregas komt later.
Rosen aus dem Süden hier en Straus hierboven.
Veel te melden hier.
In deze uitgave zijn de brieven van Jean-Paul Franssens en A.F.Th.van der Heijden gebundeld. Van der Heijden en Franssens ontmoetten elkaar halverwege de jaren tachtig. Kroegbezoek legde een basis voor de vriendschap. Vanaf 1991 gaan zij -ondanks het elkaar vrijwel dagelijks zien- brieven schrijven. De 'kunstmatig opgezette correspondentie', waar de caféconversatie onder leed, moest nieuw materiaal voor literatuur als vanzelf doen ontstaan. In het begin zijn het vooral de sterke verhalen -prachtig verteld- waar het om draait. Gaandeweg verdiept de vriendschap zich en krijgt de lezer een indruk van twee bijzondere karakters: schrijversbesognes, reizen, familiale toestanden, ontmoetingen, herinneringen krijgen een plaats. Het publieke succes van beide, zeer verschillende, schrijvers liep sterk uiteen. Hopelijk krijgt mede door de publicatie van deze brieven ook de dichter, schrijver, schilder, bohémien en gewezen operaregisseur Franssens (1938-2003) bij een groter publiek de plaats die hij verdiende. De brieven, overigens spaarzaam geannoteerd, wekken sympathie op.
