woensdag 3 november 2010
En alweer! Goh...
Vandaag wat vroeger dan normaal want al klaar met werk maar niet met de Spaanse les voor morgen, en griepprik ook nog trouwens, dus eerst maar blogje doen.
Eerst maar even het pakje van Sjaalvrouw, uh C1, zie gisteren. Ja! Mooi fraai-grijs Guérande zout. Dank!! Wat moet je d'r voor terug? Groninger worsten? Groninger rollade (ja, gebakken dan dus, dat blijft wel goed)?
En hieronder de geheimzinnige toevoeging. Wow! Kweeperengelei! Membrillo con queso / sabe a beso, membrillo met kaas / smaakt als een kus. Overigens lijkt het meer op Quittenbrot dan op membrillo. Zie hier (alle links hier in een nieuw venster).
Kweeperen-snoepjes, Quittenbrot, Duitsland
Leg ongepelde kweeperen een uur in een oven op 170 graden.
Laat ze schrikken en schil ze.
Snij ze in vieren, snij het klokhuis eruit en eventuele zwarte plekken.
Schaaf ze fijn en pureer ze met wat suiker en wat vanille.
Breng de puree in een sauspan aan de kook en laat vier minuten doorkoken, eventueel met iets water erbij.
Leg bakpapier op een bakplaat en giet daar de puree op; kies de maat zo dat je een duimdikke laag krijgt.
Laat enkele dagen drogen; pas op vliegen.
Snij de plak in reepjes en die in ruitjes.
Haal door basterdsuiker en eet.
Of bewaar, maar ze mogen niet op elkaar liggen.
Ze waren nog koud trouwens, met al die NRC-proppen eromheen.
En zie voor dat zout hier.
In de Chileense Andes bij Arica en ook in Bolivia drogen ze aardappels in de vrieskou (chuño of papas secas) en overdag drogen deze dan in de zon. Het is een speciale soort aardappels die bestand is tegen vorst. De smaak is heel anders dan van gewone aardappels of zoete aardappels. Ken je ze? Ik denk dat ik daar wel tofu zou kunnen vriesdrogen. Maar ja, dan ben je op een hoogte van tussen de 4.000 en 5.000 meter, niet ideaal in andere opzichten.
Ik ga het hier eens proberen met kleine stukjes in de zon. Tempeh drogen is geen probleem, dat heeft door fermentatie enige bescherming tegen het ranzig worden van de nog aanwezige soja-olie.
Nee, dat wil zeggen ik móet het in Cochabamba of La Paz gegeten hebben, maar herinner het niet meer.
Ik heb zoveel fruitbomen in de tuin, het is hier prachtig groen. Walnoten, amandelen, kweeperen, mispels, abrikozen, pruimen, appels, sinaasappels, citroenen, grapefruits, granaatappels. Een oase!
Ik lees dat je schrijft over vers citroenblad ipv kaffir lime/djeroek poeroet. Het zijn maar kleine blaadjes, kan ik die gewoon gebruiken? Nooit aan gedacht...
Jaja, maak me maar jaloers!
En ja, die blaadjes kan je gewoon gebruiken, vers dan dus.
Links
Magische sieraden hier.
Fladdermuizen hier.
Speurtochten hier.
Roots Reggae, whatever that may be hier. Snel wezen.
Ook snel wezen in De Culinaire Werkplaats hier voor Eetbare Herinneringen op de 5e, vrijdag dus.
Culinaire kennis hier. Lange pagina!
(En nu is er een storing, geen plaatjes uploaden, morgen beter...)
Uhh, opgelost, maar het is al laat.
Dit is die poutarque of hoe schrijf je het, beter bekend als botarga (Italiaans) of Hueva (Spaans) uit die laatste link van hierboven. Heel erg lekker.
Uhh, wie hep daar stiekum uh stukkie afguhsnejuh?
Citaat
Praise the Lord and pass the ammo
Publié par Maarten van Thiel à 15:49:00