Tweede reisboek van Cela. Van de Spaans-Portugese grensrivier de Miño (Portugees Minho) naar de Spaans-Franse grensrivier de Bidasoa.
Klik op het plaatje voor een vergroting. Géén nieuw venster.
Rond 1951, en nu echt als bedelaar, zwerver.
Wat at hij? Weinig, op de eerste plaats.
* Een "enchenta", geen idee wat dat is, van paprika'tjes uit Herbón, 12 sardientjes en lacón con grelo.
Pimientos de Herbón
Lacón con grelos: hier.
Officieel moet het met gepekelde varkenskaak (die je moet ontzouten) en met een soort kool die in Portugal Couve heet.
In Portugal maken ze er een beroemde soep van, Caldo verde, groene soep. Volgens Kleuter Woutwijk wordt dat van boerenkool gemaakt... Maar zie het plaatje. En: van caldo verde ga je gifgroen poepen.
Lacón con grelos
Dit eten overigens was van zijn laatste centen.
* Necoras en die paprika's weer. Uitgenodigd.
Necoras
Bedelde drie duros (munt van vijf peseta's) en ving zes forellen die hij per stuk voor een real, 1/4 peseta) verkoopt.
Galicia heeft ook fjorden, "Rias"
* Koffie met roggebrood. Wat je tegenwoordig alleen nog maar in gezonde winkels kunt kopen daar.
Helpt oude man met een lekke band, twee duros.
Asturias
* Brood met kookworst en ingemaakte paprika.
Trekt vanaf hier geruime tijd op met een man die hij op zijn eerste reis heeft leren kennen. Die was toen koorddanser, maar ja, eraf geflikkerd. Die maakt en verkoopt nu van die molentjes op een stokje. Cela helpt mee en ze ruilen een molentje voor een merluza, een heek.
* Heek. Erg fijne vis, maar hier kan je het niet vers krijgen. Heek.
Als je hier in een restaurant kabeljauw krijgt en het is een driehoekig staartstuk, dan is dat zeker heek. Dat wordt wel, diepvries, verkocht.
Heek in Spanje wordt in moten verkocht.
PJ: nog een gezegde. Más hambre que un cómico en cuaresma. Meer honger dan een komiek in de vastentijd.
Er staan trouwens ook erg veel copla's in.
Klassieke copla's, maar ook een bordje in een winkel, naast een bacalao.
Pak me, want ik ben dik,
Eet me zonder dralen,
Ik ben puur kaneel.
En wij verkopen ook macaroni.
Dat is typisch Cela-humor.
Verkiezings-bijeenkomst in Betanzos. "Betanceiros, wat willen jullie?" Stem uit de menigte -"Dat het graan duurder wordt [dat verbouwen ze daar] en het bier goedkoper!" "Daar zal ik in Madrid met nadruk over spreken!" -"Leve Nadruk!"
* Stoofvlees.
De Picos de Europa, de pieken van Europa, een berggebied en nationaal park tussen Asturias en Santander.
(Ik woonde ooit op een berg in de Pyreneeën en bij goed weer kon je west op 400 Km. de Picos zien en oost op 300 Km de Monte Perdido, de verloren berg, ook een nationaal park.)
* Brood en rijst met "tropezones", misstapjes, ook wel stukjes vlees, restjes.
Ben nu op 100+ bladzijden maar door dat gebedel wordt er natuurlijk weinig gegeten. Het verbaasde me dat ze, halverwege nu in Santander, chakoli [uitspr. tsjakkolIE] krijgen, want dat is typisch Baskisch. Txakoli, wijn zoals vinho verde. Maar ja, de Baskische invloedsfeer was vroeger groter. Santander: sint Ander, Baskisch voor Andreas.
Santander
Die forellen ving hij in Luarca.
We zaten daar ooit in een restaurantje op de eerste verdieping, bestelden forel, zien die tiepe met een hengel weglopen en binnen 10 minuten terugkomen met twee forellen...
