15-10, Reve en Van het Reve

Allereerst nog wat, wat je hier wel en in Frankrijk niet kunt krijgen: Vocking bakleverworst. AH heeft het. Heerlijk met mosterd. Niet bakken hoor! Typisch Uterechs. Zocht een plaatje en Google vond er een op dit blog, 30 september verleden jaar.



Post van C1.
En die afbeelding, foto bedoel ik, op je blog van the selfkicker; die herken ik totaal niet! Hebben we het allebei wel over Johnny van Doorn? Misschien is dit heel oud fotootje, waar hij nog heel jong is. Met baardje - nooit gezien. Als het 'm echt is dank ik je voor de foto, daar niet van, maar eigenlijk geloof ik het niet.
Later:
Sorry Maarten, begin nu te twijfelen of het niet tòch the selfkicker is, die foto van jou. Zie nu ineens dat die persoon wrsch geen baardje heeft, maar dat het een rare schaduw is. Maar in mijn herinnering is alles rond aan Johnny (niet persoonlijk gekend overigens, maar veel filmpjes gezien), met tamelijk blonde krullen, ronde ogen, ronde (om niet te zeggen papperige) wangen...
Bekendere foto:



Van het Reve.
Las gisteren in Uren met Henk Broekhuis. En ik discussieerde hier met PJ, of beter we waren het met elkar eens, over die N. PaardeNhart. En nu zag ik dat Van het Reve die N in 1978 regelmatig gebruikte. Brillenkoker, zakkenwasser.



Reve nu. Herlas vannacht (pijnlijke kuit) Op weg naar het einde. Brief uit Edenburgh. Hierin komt een Nederlandse schrijver/journalist "N." voor, ook wel aangeduid als "Het doodzieke aapje N." In een ander boek als Aap Muis. Aad Nuis dus.
[Nee! Aap Muis is wel Aad Nuis, maar Het doodsieke aapje N = Cees Nooteboom!]
Edinburgh, Schotland, curried eggs en meat pie komt er in voor, geen Scottish eggs.
Wel het volgende. Dat je simpel voedsel moet eten, en niet in een restaurant (zie het derde citaat), "met volop rauwe wortel, gekookt paardehart en rauwe koolraap, alles zo mogelijk genuttigd van vetdicht pakpapier op een onderlaag van koeranten." "alleen, bij voorkeur achter een juten gordijn gezeten".



Maar goed. Reve gaat met Nuis en Mulisch in een restaurant eten. "[Ik] let scherp op het ziek aapje N., die niets bestelt zoder een woordenstrijd van minstens zes minuten met de ober. Het is fascinerend> hoe komt het, dat iemand die tien jaar jonger is dan ik, twintig jaar ouder schijnt en nauwelijks meer een mens, maar veleer een mannetje, wiens enige contacten met de schepping spijs en drank schijnen te zijn? De juiste eeftijd waarop kreeften moeten worden geslacht, of ze snel, kort, lang, in zout, half zout of flauw water moeten worden gekookt, Griekse gerechten van schapenvlees |!], die in het zuiden wel, in het noorden niet, in het buitenland soms als die en die voorwaarden vervuld worden misschien, God legge het uit, maar helaas slechts zelden op de juiste wijze worden toebereid; dat claret wel gechambreerd, maar toch een stuk koeler dan beaujolais moet worden geserveerd, etc. Er komt geen eind aan. Van alles wat hij besteld heeft, deugt natuurljk niets: de rosé is te warm, de schilpadsoep is 'bedorven', van de gerookte forel laat hij vier vijfde op zijn bord liggen, bewerende dat er ' geen smaak aan is',en ook van het hoofdgerecht, ik ben vergeten wat, laat hij twee derden onaangeroerd. 'Zonder twijfel zoon van een steuntrekker' bedenk ik opeens. Daarbij praat hij over vrouwen op dezelfde toon als waarop hij het over patrijzen met truffels, of haas in wijnsaus heeft."



Recept
Spareribs. Op mijn manier.
Marineer de spareribs in een mengsel van ketchup, gembersiroop, een scheut ketjap manis en wat hoisin (toko).
Kruid de marinade met geplet korianderzaad, idem piment, idem komijnzaad en verder met wat cayennepeper of sambal.
Voeg redelijk wat citroensap toe en een scheut medium sherry.
Haal het vlees door de marinade, dek af en laat enkele uren op kamertemperatuur staan, af en toe omroerend.
Grill of bak in een hete oven, regelmatig bedruipend.