Er wonen veel studenten in de buurt van Mevr. A(lzheimer) en blijkbaar had één van hen laatst een indrukwekkend boek betreffende ”het menselijk lichaam” bij het oud papier gelegd. Tekst in Latijn en Engels. Gevolg? Het ligt nu op de tafel van Mevr. A., die zich kwaad maakt omdat er geen Nederlands in staat, maar elke dag leest/bladert zij er in.
Ik was vandaag bij haar op bezoek en nam o.a. druiven mee. Mevr. A.: “Jij dacht ik ga op bezoek bij een oudje, laat ik maar druiven meenemen”. Ik: “Dus alle “oude van dagen krijgen druiven?” Mevr. A.: “Ja, of heb jij ooit gezien dat de visite een bejaarde een zak strooigoed gaf?”
Ik had een heel smeuïge aardappelpuree, half iets kruimige biologische, half zoete aardappels gemaakt. Ik had ze samen met een gesnipperde ui gekookt en aan het water een blokje Provençaalse kruiden toegevoegd. Met o.a. knoflook, wat uitgebakken spekjes (mevrouw eet bijna zoutloos) en wat vissaus had ik de boel op smaak gebracht, wat roomboter erbij en zo’n sappige Veluwse rookworst gedeeltelijk aan plakjes er overheen gedrapeerd. Het was me toch lekker!
Op deze emotionele, trieste Oekraïne dagen zou je, al televisie kijkend, gewoon hard door kunnen janken, terwijl je de puree zachtjes naar binnen laat glijden. Echt troosteten dus!
Mevr. A. zei: “Wat is dat heerlijk, wat heb IK dat goed gemaakt. Misschien dat IK toch een eethuis begin. Je zou het eens moeten proeven, Loek”.
Dag
